مـــــــــــاییم و یکی خرقه تزویر و دگر هیچ
در دام ریـــــــــــا، بسته به زنجیر و دگر هیچ
خودبینی و خودخواهی و خودکامگی نفس
جان را چو "روان" کــــرده زمینگیر و دگر هیچ
جمعه, آبان 16, 1399 7:4
کــــور کورانه به میخانه مرو، ای هشیار
خـــانه عشق بــــود، جــــــامه تزویر برآر
عـاشقانند در آن خانه، همه بی سر و پا
سروپـــــایی اگرت هست، در آن پانگذار
چهارشنبه, آبان 14, 1399 7:6
الا یا ایها الساقی! ز مـــی پُر ســــاز جامم را
که از جـــانم فــــرو ریزد، هوای ننگ و نامم را
از آن می ریز در جـــامم کــه جانم را فنا سازد
برون سازد ز هستی، هسته نیرنگ و دامم را
شنبه, آبان 10, 1399 7:59
بــــــا گلرخان بگویید ما را به خود پذیرند
از عــــــــــاشقان بیدل، همواره دست گیرند
دردی است در دلِ ما، درمان نمی پذیرد
دستی به عاشقان ده، کـز شوقِ دل بمیرند
یکشنبه, آبان 04, 1399 7:45
مــــــازاده عشقیم و پســــرخـــوانده جامیم
در مستی و جــــــانبازی دلدار تمامیم
دلـــــــداده میخــــــــــانه و قــــربانی شربیم
در بارگــــــه پیرمغان، پیــــــــر غلامیم
جمعه, آبان 02, 1399 7:42
بــــا کــــــه گویم غم دیوانگی خود، جز یار؟
از که جویم ره میخــانه، به غیر از دلدار؟
سرّ عشق است که جز دوست نداند دیگر
مــینگنجد غم هجـــران وی، اندر گفتار
چهارشنبه, مهر 30, 1399 7:33
بــــــر در میکــــــــــــده بگذشته ز جان، آمده ام
پشت پایی زده بر هر دو جهان، آمده ام
جــــــــان که آیینه هستی است در اقلیم وجود
بـــر زده سنگ به آیینـــه جــان، آمده ام
پنجشنبه, مهر 24, 1399 7:25
ای دوست، پیـــــر میکده از راه می رسد
بــــا یک گلِ شکفته به همراه، می رسد
گل نیست، بلکه غنچه باغ سعادت است
کـــــــز جان دوست بر دل آگاه می رسد
یکشنبه, مهر 20, 1399 7:22
از غــــم دوست، در این میکده فــــریاد کشم
داد رس نیست کـه در هجر رخش داد کشم
داد و بیــــداد که در محفل مــــا رندی نیست
کــــه بــــرش شکوه بــرم، داد ز بیداد کشم
چهارشنبه, مهر 16, 1399 7:24
من در هوای دوست، گذشتم ز جان خویش
دل از وطــــــن بریدم و از خاندان خویش
در شهر خـــــویش، بود مرا دوستان بسی
کردم جـــدا، هوای تو از دوستان خویش
شنبه, مهر 12, 1399 7:20
در لقــــــای رُخش، ای پیـــر! مرا یاری کن
دستگیری کن و پیری کن و غمخواری کن
از ســــــر کــــوی تو، مایوس نگردم هرگز
غمـــزهای، غمـــزدگان را تو مـددکاری کن
پنجشنبه, مهر 10, 1399 7:27
مــــن خراباتی ام؛ از من، سخن یار مخواه
گنگم، از گنگ پریشان شده، گفتار مخواه
من کــه با کوری ومهجوری خود سرگرمم
از چنین کور، تــــــــو بینایی و دیدار مخواه
سه شنبه, مهر 08, 1399 7:30
بـــــاز گـــــــویم غم دل را کــــه تــــو دلدار منی
در غم و شــــــــادی و اندوه و اَلَم، یار منی
جمعه, مهر 04, 1399 6:26
در غــــم هجر رخ مـــاه تو، در سوز و گدازیم
تا به کی زین غم جانکـاه بسوزیم و بسازیم؟
شب هجــــــــــران تو آخر نشود، رُخ ننمایی
در همــــه دهــــر تــو در نازی و ما گرد نیازیم
آید آن روز که در بــــــــاز کنی، پردهگشایی؟
تا به خـــــاک قدمت جـان و سر خویش ببازیم
به اشارت، اگرم وعــــــده دیــــــــدار دهد یار
تا پس از مـــرگ به وجد آمده در ساز و نوازیم
گر به اندیشه بیاید که پناهی است به کویت
نـــه ســـوی بتکده رو کرده، نه راهی حجازیم
ساقی از آن خُمِ پنهان که ز بیگانه نهان است
بـــــاده در ســـاغـــــر ما ریز که ما محرم رازیم
چهارشنبه, مهر 02, 1399 6:25
چشم بیمــــــار تو ای می زده، بیمارم کرد
حلقــــــــــــه گیسویت ای یار، گرفتارم کرد
سرو بستانِ نکویی، گل گلــزار جمال
غمــــــــزه ناکرده، ز خوبان همه بیزارم کرد
یکشنبه, شهریور 30, 1399 7:37
خــانه عشق است و منزلگاه عشّاق حزین است
پــــــایـــــــــــه آن بـرتر از دروازه عرشِ برین است
ایـــــــن ســـرا، بارافکن میخوردگان راه یار است
با پریشان حالی و مستی و بیهوشی قرین است
چهارشنبه, شهریور 26, 1399 7:2
بلبل از جلـــــــــوه گل، نغمه داوود نـــمود
نغمـــــه اش درد دل غمــــــزده بهبود نمود
ســاقی از جام جهانتاب به جانِ عـــاشق
آنچه با جــان خلیل، آتش نمــــــــرود نمود
دوشنبه, شهریور 24, 1399 7:39
دست آن شیخ ببوسیـــــد که تکفیرم کرد
محتسب را بنوازیــــــــد کــــــــــــه زنجیرم کرد
معتکف گشتــم از این پس، به در پیر مغان
که به یک جرعه می از هر دو جهان سیرم کرد
پنجشنبه, شهریور 20, 1399 7:8
بیدار شو ای یار، از این خواب گران
بنگر رخ دوست را به هر ذرّه عیان
تا خوابی، در خودیّ خود پنهانی
خورشید جهان بُوَد ز چشم تو نهان
سه شنبه, شهریور 18, 1399 0:7
خـــرّم آن روز کــه ما عاکف میخانه شویم
از کف عقل، بــرون جسته و دیوانه شویم
بشکنیــــــــــــــم آینه فلسفه و عرفان را
از صنمخــــــــــانه این قافله، بیگانه شویم
یکشنبه, شهریور 16, 1399 7:34
یاد روزی که به عشق تو گرفتار شدم
از سر خــــویش گذر کرده، سوی یــــار شدم
آرزوی خم گیسوی تو، خم کرد قدم
بـــاز، انگشت نمـــــای ســـــر بـــــازار شدم
جمعه, شهریور 14, 1399 0:1
آنکــــــــــه ما را جفت با غم کرد، بنشانیــــد فرد
دیــــــــــدی آخـــر پرسشی از حال زار ما نکرد؟
بـــــــــــر غَمِ پنهانْ اگر خواهی گــــواهی آشکار
اشک ســــــــــرخم را روان بنگر تو بر رخسار زرد
آتش دل را فــــــــــــرو بنشـــــانم ار با آب چشم
بـــــــــــــر دو عالم اخگر غم میزنم با آه سرد
گـــــر نه خود، رخسار زیبــــــای تو دید اندر چمن
گــــــــــرد باد اندر رُخ گل می فشانَد از چه گرد؟
می نیــــــــــــــــارم ز آستانت روی خود برداشتن
گــــر دو صد بارم ز کوی خویشتن، سازی تو طرد
بشنوم گر، با مـــــن بیدل تــــــــــــو را باشد ستیز
جـــــــــــان به کف بگرفته بشتابم به میدان نبرد
"هندی" این بسرود هرچند اوستادی گفته است:
"مرد این میدان نیم من، گر تو خواهی بود مرد"
چهارشنبه, شهریور 12, 1399 6:21
بــــــــر در میکــــــده از روی نیــــاز آمدهام
پیش اصحاب طریقت، به نمـــاز آمدهام
از نهــــــــــانخـــــانه اســــرار، ندارم خبری
به در پیــــــر مغـان صـــاحب راز آمدهام
از ســـــر کـــــــــوی تو رانـدند مرا با خواری
با دلــــــی سوخته از بادیــه باز آمدهام
صوفی و خرقه خود، زاهد و سجّاده خویش
من سوی دیر مغان، نغمه نـواز آمدهام
با دلــــی غمــــــزده از دیر به مسجد رفتم
به امیدی هِله با سوز و گـــداز آمده ام
تا کنــــــــد پـــــــرتو رویت به دو عالم غوغا
بــــر هــــر ذره، به صد راز و نیاز آمدهام
دوشنبه, شهریور 10, 1399 6:53
آنکه دل بگسلد از هر دو جهان، درویش است
آنکـــــه بگــــذشت ز پیـــدا و نهان، درویش است
خـــــــــرقه و خانقه از مذهب رندان دور است
آنکــــه دوری کند از ایــــــن و از آن، درویش است
نیست درویش کــــــــــــه دارد کُلــه درویشی
آنکـــــه نادیـــده کلاه و سر و جـان، درویش است
حلقــــــه ذکـــــــــر میارای کــه ذاکر، یار است
آنکــــــه ذاکـــــر بشناسد به عیان، درویش است
هـــــر که در جمع کسان دعوی درویشی کرد
بـــــه حقیقت، نــــه که با ورد زبان، درویش است
صــــــوفیای کو به هوای دل خود شد درویش
بنـــده همت خویش است، چسان درویش است؟
شنبه, شهریور 08, 1399 6:32
آیـــد آن روز کــــه خــــاک سر کویش باشم
تــــرک جـــان کرده و آشفته رویَش باشم
ســـــــاغر روحفـــــــزا از کــــف لطفش گیرم
غافل از هر دو جهان، بسته مویش باشم
ســـر نهــم بر قدمش، بوسه زنان تا دم مرگ
مست تـــا صبح قیـامت ز سبویش باشم
همچـو پروانه بسوزم برِ شمعش، همه عمر
محـــو چـون میزده در روی نکویش باشم
رســـد آن روز که در محفل رندان، سرمست
راز دار همـــــــه اســـرار مگــــویش باشم
یــــوسفـم، گـــــر نـــــزند بر سر بالینم سر
همچــــو یعقـوب، دل آشفته بویش باشم
پنجشنبه, شهریور 06, 1399 6:31