باده حضور

در لقــــــای رُخش، ای پیـــر! مرا یاری کن   
دستگیری کن و پیری کن و غمخواری کن

از ســــــر کــــوی تو، مایوس نگردم هرگز  
غمـــزه‏ ای، غمـــزدگان را تو مـددکاری کن

هلــــه، با جرعه‏ ای از باده میخانه خویش  
هــــــوشــم از سر ببر، آماده هشیاری کن

گــــر به لطفـــــــم ننوازی و پناهم ندهی  
عشـــــوه کن، ناز کن، آغاز ستمکاری کن

عــــاشقم، عــــاشقم، افتاده و بیمار توام    
لطف کــــــن، لطف، ز بیمار پرستاری کن

تو و سجّاده خویش و من و پیمانه خویش    
با مـــن باده زده، هر چه به دل داری، کن

گــــر نخــــــواهی ز سر لطف نوازی ما را   
از درِ قهــــــــر بــــــرون آی و دل آزاری کن