خـــرّم آن روز کــه ما عاکف میخانه شویم
از کف عقل، بــرون جسته و دیوانه شویم
بشکنیــــــــــــــم آینه فلسفه و عرفان را
از صنمخــــــــــانه این قافله، بیگانه شویم
فارغ از خـــــــــانقه و مدرسه و دیر شده
پشت پایی زده بر هستی و فرزانه شویم
هجرت از خویش نموده، سوی دلدار رویم
والــــــه شمع رُخش گشته و پروانه شویم
از همــــــــــــه قید بریده، ز همه دانه رها
تا مگــــــــــــر بسته دام بت یکدانه شویم
مستی عقل ز سر برده و آییم به خویش
تا بهـــــــــــوش از قدح باده مستانه شویم
.
انتهای پیام /*