جام جم

بــــــا گلرخان بگویید ما را به خود پذیرند  
از عــــــــــاشقان بیدل، همواره دست گیرند

دردی است در دلِ ما، درمان نمی پذیرد     
دستی به عاشقان ده، کـز شوقِ دل بمیرند

پـــــا نه بــــه محفلِ ما، تاراج کن دل ما    
بنگـــــــر به بــــاطل ما، کز آب و گِل خمیرند

ســـوداگرانِ مرگیم، یاران شاخ و برگیم     
رنـــــدان پا بــــــــرهنه، بر حال ما بــــــصیرند

پاکند می‏فروشان، مستانِ دل‏خروشان       
بــــربسته چشم و گوشان، پیران سر به زیرند

بــردار جام می را، جم را گذار و کی را     
فــــــرزند مـــــاه و دی را، کینان چو ما اسیرند