کــــور کورانه به میخانه مرو، ای هشیار
خـــانه عشق بــــود، جــــــامه تزویر برآر
عـاشقانند در آن خانه، همه بی سر و پا
سروپـــــایی اگرت هست، در آن پانگذار
تــــو که دلبسته تسبیحی و وابسته دیر
ســـاغر بـــــــاده از آن میکده، امید مدار
پاره کن سبحه و بشکن درِ این دیر خراب
گر که خــواهی شوی آگاه، ز سرّالاسرار
گـــر نداری سر عشاق و ندانی ره عشق
سر خــود گیر و ره عشق به رهوار سپار
باز کن این قفس و پاره کن این دام از پای
پــــرزنان، پـــــرده دران رو به دیــــار دلدار
.
انتهای پیام /*