بلبل از جلـــــــــوه گل، نغمه داوود نـــمود
نغمـــــه اش درد دل غمــــــزده بهبود نمود
ســاقی از جام جهانتاب به جانِ عـــاشق
آنچه با جــان خلیل، آتش نمــــــــرود نمود
بنده عشقِ مسیحـــــــــا دم آن دلـــــدارم
که بـه یُمن قدمش، هستی من دود نمود
در پریشانی ما هر چه شنیدی، هیچ است
هیچ را کس نتـــوانست که نابـــود نمـــود
نازم آن دلبــــر پـــــر شـــور که با صهبایش
پــرده بــــردارِ رُخ عــــابــــد و معبود نمود
قدرت دوست نگــــر کز نگهی از سر لطف
ســــاجــــد خاک در میکده مسجود نمود
.
انتهای پیام /*