خــانه عشق است و منزلگاه عشّاق حزین است
پــــــایـــــــــــه آن بـرتر از دروازه عرشِ برین است
ایـــــــن ســـرا، بارافکن میخوردگان راه یار است
با پریشان حالی و مستی و بیهوشی قرین است
از جهــــان هستی و ملک جهان بینی برون است
بــــا گروه نیستی جویان عاشق، همنشین است
مسکن ســــــوداگرانِ روی یـار گلعـــــــــذار است
مــــــــرکـــــــــــز دلدادگان آن نگارِ مه جبین است
پــــــــــرده داران حـــــــــــرم فـــرمانروایان طریقند
بــــــانـــــــــــی این بارگه آواره از روی زمین است
عــــــاکف این کعبه وارسته ز مدح این و آن است
خـــــــــادم این میکــــده دور از ثنای آن و این است
.
انتهای پیام /*