قصه مستی

آنکه دل خــــــــــواهد، درون کعبه و بتخانه نیست      
آنچـــــه جان جوید، به دست صـــوفی بیگانه نیست

گفته هـــــای فیلسوف و صوفی و درویش و شیخ         
در خـــــــور وصف جمــــــــــــــال دلبـــر فرزانه نیست

بــــــــا کــــه گویم راز دل را، از که جویم وصف یار   
هر چه گویند، از زبـــــــــــان عاشـــق و دیوانه نیست

هــــــوشمنــــــــــدان را بگو، دفتر ببندند از سخن         
کانچه گویند، از زبــــــــــــــان بیهش و مستانه نیست

ساغر از دست تو گر نوشم، بَرَم راهی به دوست         
بــــی نصیب آن کس، که او را ره بر این پیمانه نیست

عـــــــــاشقــــــان دانند درد عاشق و سوز  فراق            
آنکـــــــــه بر شمع جمالت سوخت، جز پروانه نیست

حلقـــــه گیســـــو و نـــــــاز و عشوه و خال لبت            
غیر مستـــــــــــان، کس نداند غیر دام و دانه نیست

قصــــــــــــــــه مستی و رمز بیخودی و بیهشی          
عاشقـــــــــــان دانند کاین اسطوره و افسانه نیست