باد نوروز وزیـــده است به کوه و صحرا
جامه عیـــد بپـــوشنـــد، چه شاه و چه گدا
بلبل باغ جنان را نبـــود راه به دوست
نازم آن مطـــرب مجلـــس کـــه بود قبله نما
صوفی و عارف ازین بادیه دور افتـادند
جــام می گیر ز مطــرب، که رَوی سوی صفا
همه در عید به صحرا و گلستان بروند
من ســرمست، ز میخـــانه کنـــم رو به خدا
عید نوروز مبارک به غنــــی و درویش
یــــــار دلـــــدار، ز بتخـــانــــه دری را بـــگشا
گر مرا ره به در پیر خــــــرابات دهی
بــه سر و جان به سویش راه نوردم نه به پا
سالها در صف اربــــــاب عمائم بودم
تـــا بـــه دلـــدار رسیدم نـــکنم بـــــاز خــط
.
انتهای پیام /*