نوروز

باد نوروز وزیـــده است به کوه و صحرا   
جامه عیـــد بپـــوشنـــد، چه شاه و چه گدا

بلبل باغ جنان را نبـــود راه به دوست     
نازم آن مطـــرب مجلـــس کـــه بود قبله نما

صوفی و عارف ازین بادیه دور افتـادند   
جــام می گیر ز مطــرب، که رَوی سوی صفا

همه در عید به صحرا و گلستان بروند    
من ســرمست، ز میخـــانه کنـــم رو به خدا

عید نوروز مبارک به غنــــی و درویش    
یــــــار دلـــــدار، ز بتخـــانــــه دری را بـــگشا

گر مرا ره به در پیر خــــــرابات دهی    
بــه سر  و جان به سویش راه نوردم نه به پا

سالها در صف اربــــــاب عمائم بودم     
تـــا بـــه دلـــدار رسیدم نـــکنم بـــــاز خــط

انتهای پیام /*