کد مطلب: 3703 | تاریخ مطلب: 05/01/1400
  • تلگرام
  • Google+
  • Cloob
  • نسخه چاپی

باد نوروز وزیده است به کوه و صحرا

باد نوروز وزیده است به کوه و صحرا

باد نوروز وزیده است به کوه و صحرا جامه عید بپوشند، چه شاه و چه گدا
بلبل باغ جنان را نبود راه به دوست‏ نازم آن مُطربِ مجلس که بود قبله‏ نما
صوفی و عارف از این بادیه دور افتادند جام می‏گیر ز مُطرب، که روی سوی صفا
همه در عید به صحرا و گُلستان بروند منِ سرمست ز میخانه کُنم رو به خُدا
عید نوروز مُبارک به غنی و دَرویش‏ یار دلدار! ز بُتخانه دری را بگشا
گر مرا رَه به در پیر خرابات دهی‏ به سر و جان به ‏سویش راه‏ نوردم، نه به پا
سالها در صفِ ارباب عمائم بودم‏ تا به دلدار رسیدم، نکُنم باز خطا


دیوان امام، ص: 40


. انتهای پیام /*

کلید واژه