دل کـه آشفته روی تو نبـــــاشد، دل نیست
آنکـــــــــه دیوانه خال تو نشد، عاقل نیست
مستــــی عاشق دلباخته از باده تــــوست
بجــز این مستیم از عمر، دگر حاصل نیست
عشق روی تــــــــو دریـــن بادیه افکنــــد مرا
چه تــوان کرد که این بادیه را ساحل نیست
بگــــــــــذر از خـــویش اگر عاشقِ دلباخته ای
که میـــان تو و او، جز تو کسی حایل نیست
رهرو عشقی اگر، خــرقـــه و سجــــــّاده فکن
که بجــز عشق، تو را رهرو این منزل نیست
اگر از اهل دلــــی صــــوفی و زاهـــــــد بگذار
که جـــز این طایفه را راه درین محفل نیست
برخَمِ طــــــــــــــــــرّه او چنگ زنـم، چنگ زنان
که جز این حـــــــــاصل دیوانه لایعقل نیست
دست مـــن گیر و از این خرقه سالوس، رهان
که در این خــــرقه بجز جایگــه جاهل نیست
علم و عــــــــــرفان به خــــــرابات ندارد راهی
که به منزلگـــــــــه عشّاق ره بــاطل نیست
.
انتهای پیام /*