مژده دیدار

باد بهار مــــــــــــــــــــژده دیـــــدار یار داد    
شــــــاید که جــان به مقدم باد بهار داد

بلبل به شـــــــــــاخ ســرو در آوازِ دل‏فریب   
بـــــــــــــــــر دل نوید سرو قد گلعذار داد

ساقی به جام بـــاده، در آن عشوه و دلال   
آرامشی به جـــــــــان مـــــــن بی قرار داد

در بوستان عشق، نشاید غمین نشست    
باید که جان به دست  بتی می‏گسار داد

شیرین زبان مــــــــن، گل بی‏ خار بوستان    
جــــــامی ز غم به خسرو، فرهاد وار داد

تا روی دوست دیــــــــد، دل جان‏گداز من   
یک جـــــــــان نداد در ره او، صد هزار داد