وه، چه افراشته شد در دو جهان پرچم عشق
آدم و جنّ و مَلَک، مانــده به پیچ و خم عشق
عــــرشیان، نـــــــالـــــه و فریاد کنان در ره یار
قدسیان بر سر و بر سینه زنان، از غم عشق
عـــــــاشقـــــــــان از در و دیــوار هجوم آوردند
طـــرفه سرّی است هویدا، ز در محکم عشق
ریــــــــــــزه خــوارانِ درِ میکده شاداب شدند
جلــوه گاهی است ز رندان، به درِ خاتم عشق
غــــــم مخور، ای دل دیوانه که راهت ندهند
پیش سالــــک نبود فرق، ز بیش و کم عشق
به حـــــــــــریفانِ ستم پیشه، پیامم برسان
جـــــــز من مست، نباشد دگری محرم عشق
.
انتهای پیام /*