فتوای من

سر کوی تو، به جان تو قسم! جای من است     
به خـــــــــم زلف تو، در میکده ماوای من است

عارفانِ رخ تو جملــــــــــــــــه ظلومند و جهول    
این ظلومیّ و جهولی، سر و سودای من است

عاشـــق روی تو حسرت زده اندر طلب است     
ســــــر نهادن به سر کوی تو، فتوای من است

عالـــــــم و جاهل و زاهد، همه شیدای تواند     
این نه تنهـــــــــــــا رقم سرّ سویدای من است

رخ گشـــــــا، جلوه نما، گوشه چشمی انداز      
این هــــــــــوای دل  غمدیده شیدای من است

مسجد و صومعـــــــــه و بتکده و دیر و کنیس      
هر کجا مــــــــــــی‏گذری، یاد دل‏آرای من است

در حجابیم و حجـــــــــابیم و حجابیم و حجاب       
این حجاب است که خود، راز معمای من است