غمزه دوست

جــــــــز سر کوی تــــــو ای دوست، نـــــــدارم جایی      
در سرم نیست، بجز خاک درت سودایی

بـــــــر در میکـــــــــده و بتکــــــــــده و مسجد و دیر      
سجــــده آرم که تو شاید، نظری بنمایی

مشکلی حــــــل نشد از مـــــدرسه و صحبت شیخ      
غمـــــزه ای تا گره از مشکل ما بگشایی

این همـــــه مــــــــا و منـــــی، صـوفی درویش نمود     
جلــــــــوه ای تا من و ما را ز دلــم بزدایی

نیستم، نیست، که هستی همه در نیستی است        
هیچم و هیچ کـــــه در هیچ نظــر فرمایی

پـــــی هـــــر کس شـــدم، از اهل دل و حال و طرب     
نشنیدم طــــــــرب از شــــاهد بزم آرایی

عـــــــاکف درگـــــــــــه آن پرده نشینم، شب و روز      
تا به یک غمزه او، قطـــــره شود دریایی