مــــا زاده عشقیم و فــــــــــزاینده دردیم
بــــــــا مدّعیِ عاکفِ مسجد، به نبردیم
با مـــــــــدعیان، در طلبش عهد نبستیم
با بــــــــیخبران، ســازش بیهوده نکردیم
در آتش عشق تــــــو، خلیلانه خــــزیدیم
در مسلخ عشــــــــّاق تو، فرزانه و فردیم
در میکده با میزدگان، بیهش و مستیم
در بتکــــده با بت زده، همعهد چو مردیم
در حلقه خود باختگان، چون گل سرخیم
در جــــــرگه زالـــــــوصفتان، بـا رخِ زردیم
در زمــــــــره آشفته دلان، زار و نـــزاریم
در حوزه صـــــــاحبنظران، چون یخ سردیم
با صوفـــی و درویش و قلندر به ستیزیم
با مــــــی زدگان، گمشدگان، بادیه گردیم
بــــــا کس ننماییم بیان، حال دل خویش
ما خانه به دوشان، همگی صاحب دردیم
.
انتهای پیام /*