داستــــــــــــــــــان غم من راز نهانی باشد
آن شناســـد که ز خود یکسره فانی باشد
بـــــــــــه خـــــــمِ طره زلفت نتوانم ره یافت
آن توانـــــــد که دلش آنچه تو دانی، باشد
ســــــــاغری از خُـــــــم میخانه مرا باز دهید
که تـــــــواند که در این میکده بانی باشد؟
گـــــــــــــــــِردِ دلدار نگردد، غم ساقی نخورد
غیــــــــر آن رند که بی نام و نشانی باشد
گرچه پیرم؛ به سر زلف تو ای دوست، قسم
در ســـــــرم، عشق چــو ایّام جوانی باشد
دورم از کـــــــــوی تو، ای عشوه گر هر جایی
که نصیبم ز رُخت، نامــــــــــــه پرانی باشد
گـــــــــــر شبانان به سر کوی تو آیند و روند
خرّم آن دم که مرا شغـــــــل، شبانی باشد
.
انتهای پیام /*