هــــر کجا پا بنهی حسن وی آنجا پیداست
هــــرکجــــــــا سر بنهی سجده گه آن زیباست
همـــــــه سرگشتـــــه آن زلف چلیپای ویند
در غم هجــر رُخش، این همه شور و غوغاست
جملــــه خوبــــان برِ حُسن تو سجود آوردند
این چــه رنجی است که گنجینه پیر و برناست؟
عاشقــــــــــان، صدرنشینانِ جهانِ قدسند
ســــرفــــــراز آنکــــه به درگاه جمال تو گداست
فارغ از ما و من است آنکه به کوی تو خزید
غافل از هر دو جهان، کی به هوای من و ماست؟
بـــــــر کن این خرقه آلوده و این بت بشکن
بــــه در عشق فرود آی کـــه آن قبلـــه نمــــاست
.
انتهای پیام /*