پیام [به ملت ایران و تأکید بر نداشتن سخنگو]20 بهمن 57
نامه [تشکرآمیز به آقای گلپایگانی (تبریک ورود امام به ایران)]20 بهمن 57
سخنرانی [در جمع نمایندگان شورای هماهنگی اعتصابات (سازندگی کشور)]20 بهمن 57
سخنرانی [در جمع پزشکان (پیروزی در وحدت همه قشرها)]20 بهمن 57
نامه [به اهالی زنجان (بازگشت آقای عز الدین حسینی به زنجان)]20 بهمن 57
پیام [به ملت ایران در آستانه سالروز 22 بهمن (تبریک یوم اللَّه 22 بهمن)]20 بهمن 61
حکم [و موافقت با ضوابط پیشنهادی برای عفو زندانیان به رئیس دیوان عالی کشور]20 بهمن 61
پاسخ استفتاء [وزیر مسکن (واگذاری اراضی موات شهری به وزارت مسکن)]20 بهمن 61
پیام [به ملت ایران و تأکید بر نداشتن سخنگو]
زمان: 20 بهمن 1357/ 11 ربیع الاول 1399
مکان: تهران، مدرسه علوی
موضوع: تأکید بر نداشتن سخنگو
مخاطب: ملت ایران
بسمه تعالی
به اطلاع مردم می رساند:
کسی حق ندارد به عنوان سخنگو یا اطرافی یا وابسته و یا تحت هر عنوان دیگری، از طرف این جانب مطلبی بگوید. من خودم قلم و بیان دارم و اظهار نظرهایی که در رادیوها و یا جراید می شود به خود اشخاص مربوط است و به این جانب ربطی ندارد.
به تاریخ 11 ع 1 99
صحیفه امام، ج 6، ص: 112
نامه [تشکرآمیز به آقای گلپایگانی (تبریک ورود امام به ایران)]
زمان: 20 بهمن 1357/ 11 ربیع الاول 1399
مکان: تهران، مدرسه علوی
موضوع: ابراز تشکر
مخاطب: گلپایگانی، سید محمد رضا (از مراجع عظام تقلید)
حضرت آیت اللَّه آقای گلپایگانی- دامت برکاته
به عرض عالی می رساند، مرقوم محترم که حاکی از صحت مزاج شریف و حاوی تفقد و ابراز محبت نسبت به ورود حقیر به کشور ایران بود، واصل و موجب کمال تشکر گردید. امید است ان شاء اللَّه تعالی با حفظ وحدت کلمه، عموم مسلمانان تحت رهبری آیات عظام و علمای اعلام- دامت برکاتهم- به پیروزی کامل نایل گردند؛ و در این موقع حساس و تاریخی بتوانیم تا حدودی به وظیفه خود نسبت به شریعت مقدسه انجام وظیفه کنیم.
خدماتی که حضرت مستطاب عالی در طول مبارزات گذشته انجام داده اید و شداید و سختیهایی را که تحمل کرده اید، فراموش نخواهد شد. مرجوّ آنکه در مظانّ استجابت دعا این جانب را از دعای خیر فراموش نفرمایید. از خدای تعالی عظمت اسلام و مسلمین را خواستارم. و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج 6، ص: 113
سخنرانی [در جمع نمایندگان شورای هماهنگی اعتصابات (سازندگی کشور)]
زمان: 20 بهمن 1357/ 11 ربیع الاول 1399
مکان: تهران، مدرسه علوی
موضوع: راه سازندگی و تداوم انقلاب اسلامی
حضار: نمایندگان شورای هماهنگی اعتصابات
اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
از آقایان و خانمها تشکر بکنم که زحمت کشیدند و اینجا تشریف آوردند. و ما بحمد اللَّه در این نهضت این برخورداری را داریم که با امثال شماها مواجه می شویم که شما مسائل خودتان را به ما بگویید، ما هم دردهای خودمان را به شما.
شما می دانید که الآن ما، پس از اینکه ان شاء اللَّه دولت انقلابی هم تحقق پیدا بکند، راه بسیار دوری داریم برای ترمیم خرابیهایی که در این پنجاه و چند سال در مملکت ما به اسم «تمدن بزرگ»، به اسم آزادی کذا تحقق پیدا کرده است. اینها رفتند و فرار کردند و خزاین مملکت ما را یا به باد دادند، یا همراه بردند. و ما وارث یک مملکت درهم ریخته هستیم که تحقق صحت آن و ترمیم آن امکان ندارد الّا به تشریک مساعی همه قشرهای ملت. اگر هر کس در هر مقامی هست در این مسأله کوشش نکند و بخواهد به عهده قشر دیگر بگذارد، این بار زمین خواهد ماند. خرابیها اندازه ای نیست که دولت بتواند ترمیم بکند، یا قشر یا اقشاری از ملت بتواند ترمیم بکند. این خرابیها بسیار است: در جهت اقتصاد، در جهت فرهنگ، در جهت ارتش، در جهات دیگر. و این با کوشش همه جانبه همه اقشار ملت باید ترمیم بشود. لهذا با اینکه شما سهم بزرگی دارید، این آقایان فرهنگیها و آقایان اعتصابیون و دیگران سهم بزرگی در این نهضت دارند، و این نهضت را این اعتصابات خیلی ثمربخش کرد، لکن ما حالا قدم اول را برداشته ایم. مثل اینکه یک مملکتی جنگزده باشد و اجانب در آن باشد، کوشش کنید اجانب را بیرون کنید. این قدم اول است.
قدم دوم، قدم سازندگی است، مهمتر از قدم اول است. قدم سازندگی از حالا به بعد شروع می شود. هر جای این مملکت شما دست بگذارید خرابی هست. این ادارات دولتی را به واسطه اینکه اشخاصی که در رأس بودند بسیارشان اشخاص غیر صحیح بودند، و همین طور وزارتخانه ها و اشخاصی که در رأس بودند اشخاصی نبودند که ملی باشند، ادارات دولتی را تقریباً باید گفت اینها خراب کردند.
و همین طور شما ملاحظه می کنید که وضع زراعت ما، که یکی از چیزهای بزرگ مملکت است و اقتصاد مملکت ما بسته به اوست، اینها به اسم «اصلاحات ارضی» از بین بردند و الآن کشاورزی شما ورشکسته است و شما محتاجید به اینکه از خارج همه چیزها را بیاورید. و همین طور مراتع ما را از بین بردند و به غیر دادند؛ به اسم ملی ملت را از آن محروم کردند، و دامدارهای ما از بین رفتند. این دامدارها، این کشاورزها، که در مَحالّ خودشان نتوانستند زندگی شان را ادامه بدهند رو به شهرستانها آوردند که اینجا یک کاری پیدا کنند. اینجا هم کاری صحیح نبوده است. خیر. از قراری که من شنیده ام در خود تهران محله های بسیاری هست که این محله ها محله های زاغه نشین، چادرنشین و امثال اینهاست که این بیچاره ها در آنجا با وضع فلاکت باری زندگی می کنند.
باید همه این آقایان دست به دست هم بدهند، همه اقشار با هم اتحاد پیدا بکنند، و با کمال دلسوزی در این خرابه مشغول ساختمان بشوند. هر کس اهل اداره است مواظب باشد که در آن اداره مفاسدی که بوده تذکر بدهد به دولت. هر کس هر جا هست مَفسَده های آنجا را یادداشت کند تذکر بدهد، تا بلکه ان شاء اللَّه با کوششهای زیاد این امور رفع بشود.
من از خدای تبارک و تعالی سلامت همه شما را خواستارم و امیدوارم که همه با وحدت کلمه، همه با هم این مسائل را حل بکنید. و اختلاف نظر، اختلافات صنفی، اختلافاتی که در ایران آنها انداختند بین مردم، اختلافات را و اینها را توجه کنید که برداشته بشود که دشمن شما از اختلاف شما نتیجه می گیرد. و شما ملاحظه کردید که با این اتفاق کلمه ای که ایران پیدا کرد، این قدرتهای بزرگ را به زانو درآورد به طوری که نتوانستند آنها شاه را هم نگه دارند. خداوند ان شاء اللَّه همه شما را توفیق بدهد و مؤید کند.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته
صحیفه امام، ج 6، ص:114- 116
سخنرانی [در جمع پزشکان (پیروزی در وحدت همه قشرها)]
زمان: 20 بهمن 1357/ 11 ربیع الاول 1399
مکان: تهران، مدرسه علوی
موضوع: پیروزی نهضت تنها با تشریک مساعی همه قشرها امکانپذیر است
حضار: پزشکان و کارکنان بیمارستان سوم شعبان
[بسم اللَّه الرحمن الرحیم ]
شاهدان عینی جنایتها
آقایانی که در بیمارستان هستند بیشتر از سایر مردم مصیبتها را دیده اند، حتی از آنهایی که در خیابانها بوده اند. آنهایی که در خیابان بوده اند دیده اند که جوانی تیر خورد و افتاد لکن آنها که بالای بستر او بوده اند دیده اند چه گذشته است. پدر و مادر او آمده اند لا بد- اگر گذاشته باشند بیایند- آمده اند در بیمارستان و شما حال آنها را دیده اید. مصدومین را، مجروحین را، آنهایی را که کشته شده اند و برده اند که شما هم ندیده اید- همه در نظر خدا محفوظ است.
گناه این ملت این بود که می خواست که اجانب در مملکتشان تصرف نکند. گناهشان این بود که می خواستند آزاد باشند، اختناق نباشد؛ می خواستند غارتگرها را بیرون کنند. اینها گناه این ملت بود که به روی آنها این طور مسلسلها کشیدند و حالا هم دست برنمی دارند. همین چند روز هم باز در شهرستانها از این کارها بوده است.
اینها- یعنی عمال اجانب- هر روزی با یک صورت در پرده ها و در چهره هایی هستند. اینها عمالشان را ممکن است بیست سال، سی سال، به صورت یک آدم ملی درآورند و بر ملت معلوم نباشد که این چه کاره است! وقتی که چهره واقعی پیدا شد، آن وقت ملت می فهمد چه بوده این. یک نفر سی سال، بیست سال در چهره ملیت بوده است، در چهره دیانت بوده است آن وقتی که آن محفوظ بوده است این؛ و نگه داشته اند این را برای یک روزی- یک روزی که احتیاج دارند که با حربه ملیت ملت را بکوبند، مثل امروز. امروز با حربه «ملیت» و رفتن سر قبر دکتر مصدق ملت را دارند می کوبند. و چنانکه شریف امامی با حربه «صلح» آمد و ملت را کوبید، اینها با این حربه آمدند. و این ملت که الآن دارد صدایش ... دیروز سرتاسر مملکت، تمام مملکت، یکصدا می گفتند که ما دولت جدید را می خواهیم. اینها را ملت حساب نمی کنند.! ملت آن است که امریکا بشناسد که او ملت است، اگر امریکا تثبیت کرد ملیت کسی را! آن هم تثبیتش به این است که منافع او را تأمین بکند و الّا آن اشخاصی که می گویند ما ملی هستیم و ما مطیع ملت هستیم، به آرای ملت احترام می گذاریم، [خیر.] دیروز این آرای ملت نبود؟ دیروز چند میلیون مردم فریاد کردند، اینها ملت نیستند؟ باز هم آن ملتی که باید در نظر امریکا و عمال امریکا باشد اینها نیستند. این «ملت» آنهایند که می گویند باید همه چیز را داد به امریکا، همه چیز را داد به خارجیها!
شما که در بیمارستانها بودید می دانید به این ملت چه گذشت. شما یک گوشه اش را می دانید، بیمارستانهای دیگر هم گوشه های دیگرش را می دانند. بسیاری اش هم از چشم شماها و سایر برادرهای شما مخفی بوده است. چنانکه دزدیهایی که اینها کردند، خیانتهایی که اینها کردند، از چشم ما اکثرش مخفی است؛ ما نمی دانیم اینها چه کردند.
آقا من یک قصه ای را برایم نوشتند یا در مجله دیدم- یادم نیست الآن- که یکی از خواهرهای این محمد رضا در خارج یک ویلایی خریده است که قیمت او را من الآن نمی دانم چه قدر بود لکن نوشته بود که برای گلکاری او شش میلیون دلار خرج گلکاری آن ویلاست.! اینها یک همچو کارهایی کرده اند و ما بی اطلاعیم و نمی دانیم چیست.
شش میلیون دلار، یعنی تقریباً 32 میلیون تومان، خرج گلکاری! اینها برداشتند هر چه ما داشتیم، رفتند. ارتشبدهایشان چقدر بردند، و خودش و عائله اش چه قدر بردند؛ و خزاین ملت را خالی کردند و یک مملکت خراب و ویران گذاشتند و رفتند.
خداوند ان شاء اللَّه شما که زحمت کشیدید برای این ملت و تَعَب کشیدید- خوب، من می دانم که کسی بالای سر یک کسی که مظلوم است و کتک خورده است مجروح شده است دارد می میرد شاید در حضور شما بسیارشان مرده اند من می دانم به شما چه گذشته است، خدا هم می داند- شما اجرتان با خداست. خدا می داند که شما چه کشیده اید؛ و خداوند جبران خواهد کرد. ان شاء اللَّه خداوند به همه شما سلامت بدهد. رفقا همه تشریک مساعی کنید در این امور؛ در این نهضت متحد بشوید. اگر در این نهضت شکست بخورید تا آخر شکست خورده اید. همه با هم باشید، همه با هم تشریک مساعی بکنید تا اینکه پیروزی برایمان حاصل بشود.
صحیفه امام، ج 6، ص:117- 119
نامه [به اهالی زنجان (بازگشت آقای عز الدین حسینی به زنجان)]
زمان: 20 بهمن 1357/ 11 ربیع الاول 1399
مکان: تهران، مدرسه علوی
موضوع: بازگشت آقای سید عز الدین حسینی زنجانی به زنجان
مخاطب: اهالی زنجان
بسمه تعالی
اهالی محترم شهرستان زنجان- ایّدهم اللَّه تعالی
مرقوم آقایان محترم واصل، و از مضمون آن اطلاع حاصل گردید. از اظهار محبتی که نموده بودید کمال تشکر را دارم. درباره جناب مستطاب حجت الاسلام آقای حاج سید عز الدین حسینی- دامت برکاته- که نوشته بودید، با ایشان مذاکره شد و قرار است ان شاء اللَّه تعالی به زنجان بازگردند. امید است به خواست خداوند تحت رهبری معظمٌ له به مبارزه خود علیه ظلم و استبداد ادامه دهید.
از خدای تعالی ادامه توفیقات شما و عزت اسلام و مسلمین را خواستارم. و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.
به تاریخ 11 ع 1 1399
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج 6، ص: 120
پیام [به ملت ایران در آستانه سالروز 22 بهمن (تبریک یوم اللَّه 22 بهمن)]
زمان: 20 بهمن 1361/ 25 ربیع الثانی 1403
مکان: تهران، جماران
موضوع: تبریک یوم اللَّه 22 بهمن
مخاطب: ملت ایران
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
بیست و دو بهمن سرآغاز پیروزی ملت ایران بر مستکبران و غارتگران، 22 بهمن سرآغاز برچیده شدن دستگاه ستمگری طاغوتیان، و 22 بهمن سرآغاز حکومت اللَّه بر جهان، 22 بهمن سرآغاز برافراشته شدن پرچم عدالت اسلامی و بیداری مستضعفان، بر کشور و ملت بزرگ ایران و بر جمیع مسلمانان و مستضعفان و محرومان مبارک باد.
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج 17، ص: 298
حکم [و موافقت با ضوابط پیشنهادی برای عفو زندانیان به رئیس دیوان عالی کشور]
زمان: 20 بهمن 1361/ 25 ربیع الثانی 1403
مکان: تهران، جماران
موضوع: موافقت با ضوابط پیشنهادی برای عفو زندانیان
مناسبت: سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی
مخاطب: موسوی اردبیلی، سید عبد الکریم (رئیس دیوان عالی کشور)
[بسمه تعالی
الف- کلیه کسانی که به حکم دادگاههای عمومی، انقلاب، نظامی به کیفر حبس یا دیگر. مجازاتهای اصلی یا تکمیلی، محکومیت قطعی یافته اند- جز حکم قصاص و حدود و دیات که طبق قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی حکم شده باشد- به مناسبت پنجمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران در 22 بهمن به شرح زیر مشمول عفو و بخشودگی رهبر کبیر انقلاب قرار می گیرند:
1- کسانی که به علت ارتکاب جرایم عمدی و یا غیر عمدی به کیفر حبس و جزای نقدی و اقامت اجباری محکوم شده اند در صورتی که رضایت شاکی یا مدعی خصوصی را اخذ کرده یا ضرر و زیان مورد حکم دادگاه را پرداخت ایداع کرده باشند.
2- کسانی که شاکی یا مدعی خصوصی ندارند، دادسرای مربوط با توجه به قانون (52) مصوب 27/ 7/ 61 نصب امین وفق قانون امور حسبی اقدام می نماید.
3- کسانی که به علت عجز از پرداخت جزای نقدی و ضرر و زیان دولت و مؤسسه دولتی یا حقوق دیگر دولتی در زندان به سر می برند در صورتی که دادستان مجری حکم عدم بضاعت آنان را احراز کند، جزای نقدی و یا ضرر و زیان دولت بخشوده و از زندان آزاد می شوند. دادسرای مجری حکم می تواند از گروهی رؤسای زندانها یا مددکاران و یا انجمن حمایت زندانیان استفاده کند.
4- در صورتی که جرم جنبه عمومی داشته باشد.
5- نوجوانانی که سن آنان کمتر از هجده سال تمام و بیش از پانزده سال تمام است و احکام آنان بوسیله دادگاههای اطفال و یا دادگاههای جنحه به قائم مقامی دادگاههای اطفال صادر شده است.
6- معتادینی که مواد مکشوفه از آنها به میزان مندرج در ماده هجدهم لایحه قانونی تشدید مجازات مرتکبین جرایم مواد مخدر مصوب 19/ 3/ 59 شورای انقلاب بوده است و پانزده روز حبس را تحمل کرده اند.
7- کسانی که به اتهام جرایم مربوط به مواد مخدر و افیونی به پنج سال حبس یا کمتر و دیگر مجازاتها محکومیت یافته اند در صورت تحمل 15 حبس بقیه مجازات بخشوده می شود کلیه موارد بالا در صورتی مشمول عفو قرار می گیرد که محکوم توبه کرده و تأثیر مجازات در روحیه وی به تأیید رئیس زندان رسیده باشد.
8- کسانی که بیش از شصت سال داشته و به موجب گواهی پزشک قانونی و تشخیص دادسرای مجری حکم، علیل، فرتوت و عاجز از تحمل زندان باشند.
9- کسانی که در نظام سابق به حبس ابد محکوم گردیده اند محکومیت آنان به ده سال حبس تخفیف می یابد و در صورتی که به حبس جنایی درجه یک محکوم شده اند محکومیت آنان به هشت سال حبس جنایی درجه یک تخفیف می یابد.
(ب)- جرایم و محکومیتهای زیر از شمول عفو مستثنی می باشند:
- اختلاس بیش از-/ 100000 ریال و ارتشا.
سرقتهای موضوع ماده 222، 223 و 225 قانون مجازات عمومی.
کلاهبرداری از درجه جنایی موضوع قسمت اخیر ماده 238 قانون مجازات عمومی سابق.
وارد کردن و ساختن مواد مخدر.
سرقتهای موضوع قانون راجع به تشدید مجازات سارقین مسلح (مصوب تیر ماه 1333) و قانون مربوط به تشدید مجازات سرقت مسلحانه.
تمرد در برابر احکام قضایی و اوامر مسئولان قضایی و اداری کشور.
سرقت مسلحانه و راهزنی در راهها و شوارع و سرقت با اسلحه.
جرایم موضوع قانون تشدید مجازات رانندگان متخلف مصوب 1335.
اعمال منافی عفت به عنف.
جرایم مربوط به اعضای گروههای محارب و مفسد که بر علیه جمهوری اسلامی قیام و اقدام کرده اند.
دادسرای عمومی و انقلاب و نظامی مکلفند در مورد کسانی که تا پایان اسفند 1361 حائز شرایط مندرج در این فرمان می شوند مقررات عفو را اعمال نموده زندانیان مشمول عفو را سریعاً آزاد و آزادشدگان را
به شورای سرپرستی زندانهای کشور اعلام نمایند.
رئیس دیوان عالی کشور- سید عبد الکریم موسوی اردبیلی ].
بسمه تعالی
موافقت می شود. - 20/ 11/ 61
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج 17، ص:299- 301
پاسخ استفتاء [وزیر مسکن (واگذاری اراضی موات شهری به وزارت مسکن)]
زمان: 20 بهمن 1361/ 25 ربیع الثانی 1403
مکان: تهران، جماران
موضوع: قانون واگذاری اراضی موات شهری به وزارت مسکن
سؤال کننده: گنابادی، محمد شهاب (وزیر مسکن و شهرسازی)
[... مستحضر هستید به لحاظ محرومیت اکثر خانواده ها از سرپناه و مسکن با استفاده از عناوین ثانویه قانون اراضی شهری پس از مصوبه شورای انقلاب اسلامی در خصوص لغو مالکیت اراضی موات شهری به تصویب مجلس شورای اسلامی و شورای محترم نگهبان رسید که طبق آن اراضی موات شهری که از لحاظ مقدار قابل توجه نیستند در اختیار وزارت مسکن و شهرسازی قرار می گیرد و زمینهای بایر شهری برای رفع نیاز مسکن مردم از حد نصاب معینی بالاتر فقط قابل فروش به دولت و شهرداری است و وزارت مسکن و شهرسازی این گونه اراضی را در حد نیاز طبق قانون به قیمت منطقه ای خریداری و به خانواده های بی مسکن یا برای مصارف عمومی واگذار می نماید.
ضمناً طبق قانون مذکور کلیه وزارتخانه ها و بانکها و کلیه مؤسساتی که مشمول حکم مستلزم ذکر نام آنهاست و بنیادها- بنیاد مستضعفان- بنیاد مسکن و ... زمینهای ما زاد بر نیاز تأسیسات و اداری خود را بایستی به وزارت مسکن تحویل دهند تا به مصارف عمومی و تأمین مسکن مردم برسد. لکن اولًا اکثر ارگانها و یا بانکها و بنیادها علی رغم بخشنامه های مکرر نخست وزیری از تحویل اراضی خودداری می نمایند؛ ثانیاً برخی از روحانیون و ارگانها نسبت به تملک اراضی مذکور برای واگذاری به مردم جهت احداث مسکن برداشتهای متفاوت داشته و در شرعی بودن آن تردید می نمایند و در نتیجه اجرای قانون مذکور دچار مشکلات فراوان شده و امکان تعطیل اجرای آن که نتایج وخیمی در وضع زمین و مسکن و اقتصاد خواهد داشت وجود دارد. مستدعی است در این خصوص راهنمایی و ارشاد فرمایند ... محمد شهاب گنابادی ].
بسمه تعالی
آنچه را مجلس شورای اسلامی تصویب نموده و به تأیید شورای نگهبان رسیده، هم شرعی است و هم قانونی می باشد.
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج 17، ص: 302
.
انتهای پیام /*