فرازی از وصیتنامه سیاسی - الهی امام خمینی (س)

و وصیت اینجانب به وزارت ارشاد در همه اعصار‏‎ ‎‏خصوصا عصر حاضر که ویژگی خاصی دارد، آن است که‏‎ ‎‏برای تبلیغ حق مقابل باطل و ارائه چهره حقیقی جمهوری‏ اسلامی کوشش کنند. ما اکنون، در این زمان که دست‏‎ ‎‏ابرقدرتها را از کشور خود کوتاه کردیم، مورد تهاجم‏‎ ‎‏تبلیغاتی تمام رسانه های گروهی وابسته به قدرتهای بزرگ‏‎ ‎‏هستیم. چه دروغها و تهمتها که گویندگان و نویسندگان‏‎ ‎‏وابسته به ابرقدرتها به این جمهوری اسلامی نوپا نزده و‏‎ ‎‏نمی زنند.‏

‏‏     مع الأسف اکثر دولتهای منطقه اسلامی که به حکم‏‎ ‎‏اسلام باید دست اخوت به ما دهند، به عداوت با ما و اسلام‏‎ ‎‏برخاسته اند و همه در خدمت جهانخواران از هر طرف به‏‎ ‎‏ما هجوم آورده اند. و قدرت تبلیغاتی ما بسیار ضعیف و‏‎ ‎‏ناتوان است و می دانید که امروز جهان روی تبلیغات‏‎ ‎‏می چرخد. و با کمال تأسف، نویسندگان به اصطلاح‏‎ ‎‏روشنفکر که به سوی یکی از دو قطب گرایش دارند، به‏‎ ‎‏جای آنکه در فکر استقلال و آزادی کشور و ملت خود‏‎ ‎‏باشند، خودخواهیها و فرصت طلبیها و انحصارجوییها به‏‎ ‎‏آنان مجال نمی دهد که لحظه ای تفکر نمایند و مصالح کشور‏‎ ‎‏و ملت خود را در نظر بگیرند، و مقایسه بین آزادی و‏‎ ‎‏استقلال را در این جمهوری با رژیم ستمگر سابق نمایند و‏‎ ‎‏زندگی شرافتمندانه ارزنده را توأم با بعض آنچه را که از‏‎ ‎‏دست داده اند، که رفاه و عیشزدگی است، با آنچه از رژیم‏‎ ‎‏ستمشاهی دریافت می کردند توأم با وابستگی و نوکرمآبی و‏ ثناجویی و مداحی از جرثومه های فساد و معادن ظلم و‏‎ ‎‏فحشا بسنجند؛ و از تهمتها و نارواها به این جمهوری تازه‏‎ ‎‏تولد یافته دست بکشند و با ملت و دولت در صف واحد بر‏‎ ‎‏ضد طاغوتیان و ستم پیشگان زبانها و قلمها را به کار‏‎ ‎‏بگیرند.‏

‏‏     و مسئله تبلیغ تنها به عهده وزارت ارشاد نیست بلکه‏‎ ‎‏وظیفه همه دانشمندان و گویندگان و نویسندگان و‏‎ ‎‏هنرمندان است. باید وزارت خارجه کوشش کند تا‏‎ ‎‏سفارتخانه ها نشریات تبلیغی داشته باشند و چهره نورانی‏‎ ‎‏اسلام را برای جهانیان روشن نمایند؛ که اگر این چهره با‏‎ ‎‏آن جمال جمیل که قرآن و سنت در همه ابعاد به آن دعوت‏‎ ‎‏کرده از زیر نقاب مخالفان اسلام و کج فهمیهای دوستان‏‎ ‎‏خودنمایی نماید، اسلامْ جهانگیر خواهد شد و پرچم‏‎ ‎‏پرافتخار آن در همه جا به اهتزاز خواهد آمد. چه‏‎ ‎‏مصیبت بار و غم انگیز است که مسلمانان متاعی دارند که از‏‎ ‎‏صدر عالم تا نهایت آن نظیر ندارد، نتوانسته اند این گوهر‏‎ ‎‏گرانبها را که هر انسانی به فطرت آزاد خود طالب آن است‏‎ ‎‏عرضه کنند؛ بلکه خود نیز از آن غافل و به آن جاهلند و‏‎ ‎‏گاهی از آن فراری اند!‏