فرازی از وصیتنامه سیاسی - الهی امام خمینی (س)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم‏

قالَ رسولُ الله ـ صلَّی الله علیه و آله و سلَّم: اِنّی تارکٌ فیکُمُ الثّقلَیْنِ‏‎ ‎‏کتابَ الله ِ و عترتی اهلَ بیتی؛ فإِنَّهُما لَنْ یَفْتَرِقا حَتّی یَرِدَا عَلَیَّ‏‎ ‎‏الْحَوضَ.‏

‏‏الحمدُلله و سُبحانَکَ؛ اللهمَّ صلِّ علی محمدٍ و آلهِ مظاهر جمالِک و‏‎ ‎‏جلالِک و خزائنِ اسرارِ کتابِکَ الذی تجلّی فیه الأَحدیّةُ بِجمیعِ‏‎ ‎‏أسمائکَ حتّی المُسْتَأْثَرِ منها الّذی لایَعْلَمُهُ غَیرُک؛ و اللَّعنُ علی‏‎ ‎‏ظالِمیهم اصلِ الشَجَرةِ الخَبیثةِ.‏

‏ و بعد، اینجانب مناسب می دانم که شمه ای کوتاه و‏‎ ‎‏قاصر در باب «ثقلین» تذکر دهم؛ نه از حیث مقامات غیبی‏‎ ‎‏و معنوی و عرفانی، که قلم مثل منی عاجز است از جسارت‏‎ ‎‏در مرتبه ای که عرفان آن بر تمام دایره وجود، از ملک تا‏ ‏ملکوت اعلی و از آنجا تا لاهوت و آنچه در فهم من و تو‏‎ ‎‏ناید، سنگین و تحمل آن فوق طاقت، اگر نگویم ممتنع‏‎ ‎‏است؛ و نه از آنچه بر بشریت گذشته است، از مهجور بودن‏‎ ‎‏از حقایق مقام والای «ثقل اکبر» و «ثقل کبیر» که از هر چیز‏‎ ‎‏اکبر است جز ثقل اکبر که اکبر مطلق است؛ و نه از آنچه‏‎ ‎‏گذشته است بر این دو ثقل از دشمنان خدا و طاغوتیان‏‎ ‎‏بازیگر که شمارش آن برای مثل منی میسر نیست با قصور‏‎ ‎‏اطلاع و وقت محدود؛ بلکه مناسب دیدم اشاره ای گذرا و‏‎ ‎‏بسیار کوتاه از آنچه بر این دو ثقل گذشته است بنمایم.‏

‏‏شاید جمله لَنْ یَفْتَرِقا حتّی یَرِدا عَلَیَّ الْحَوض اشاره باشد بر‏‎ ‎‏اینکه بعد از وجود مقدس رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و‏‎ ‎‏سلم ـ هرچه بر یکی از این دو گذشته است بر دیگری‏‎ ‎‏گذشته است و مهجوریت هر یک مهجوریت دیگری‏‎ ‎‏است، تا آنگاه که این دو مهجور بر رسول خدا در «حوض»‏‎ ‎‏وارد شوند. و آیا این «حوض» مقام اتصال کثرت به وحدت‏‎ ‎‏است و اضمحلال قطرات در دریا است، یا چیز دیگر که به‏‎ ‎‏عقل و عرفان بشر راهی ندارد. و باید گفت آن ستمی که از‏‎ ‎‏طاغوتیان بر این دو ودیعه رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله‏‎ ‎‏و سلم ـ گذشته، بر امت مسلمان بلکه بر بشریت گذشته‏‎ ‎‏است که قلم از آن عاجز است.‏