گوشه ای از فرمایشات امام راحل در خصوص ماه مبارک رمضان:
قلب انسان مانند آینه، صاف و روشن است و بر اثر توجه فوق العاده به دنیا وکثرت معاصی کرد می شود، ولی اگر انسان لااقل صوم را برای حق تعالی خالص و بی ریا انجام دهد(نمی گویم عبادت دیگر خالص نباشد، همه عبادات لازم است خالص و بی ریا انجام گیرد.) این عبادت را که اعراض از شهوات، اجتناب از لذات و انقطاع از غیر خداست در این یک ماه به خوبی انجام دهد، شاید تفضل الهی شامل حال او شده آینه قلبش از سیاهی و کدورت زدوده گردد؛ و امید است که او را از عالم طبیعت و لذات دنیوی منحرف و منصرف سازد؛ و آنگاه که می خواهد وارد «شب قدر» شود، نورانیتهایی که در آن شب برای اولیا و مومن حاصل می شود به دست آورد.
و جزای چنین روزه ای خداست؛ چنانکه فرموده است: الصوم لی و انا اجزی به. [1] چیز دیگر نمی تواند پاداش چنین روزه ای باشد. جنات نعیم در مقابل روزه او بی ارزش بوده، نمی تواند پاداش آن به حساب آید. (جهاد اکبر، ص 29-30)
[1] «فروع» کافی؛ ج 4 «کتاب الصیام»، «باب ما جاء فی فضل الصوم و الصائم»، ح6، ص 63 .
.
انتهای پیام /*