آخرین روز عمر با برکت امام

امام در حالی که حس کرد که فشار دارد سقوط می کند و افراد مختلف در اطراف ایشان بیش از معمول وجود دارد به یقین می دانست که در واقع مراحل آخر زندگی را طی می کند.در این مراحل دیگر با خودش و خدای خودش بود.با اینکه بیماری آنقدر وسیع پیشرفت کرده بود که تمام تاروپود وجود ایشان  را سلولهای سرطانی گرفته بود ریه را گرفته بود کبد را گرفته بود و جاهای مختلف را گرفته بود ایشان در بستر که خوابیده بودند اغلب در یک حالت بی حالی که درست نمی توانست جواب بدهد و تن صدا پایین آمده بود وقتی که حس می کرد نزدیک ظهر است دائما به ما ذکر می کرد که بگوئید وقت نماز ظهر شده؟یا وقت نماز مغرب شده؟وقتی که به نماز می رسید ایشان با تن صدای خوب نماز می خواند و هوشیاری کامل داشت.وقتی نماز تمام می شد ایشان دوباره می رفت به حالت خودش و ما همه حس می کردیم با خدای خودش خلوت کرده است.ساعت های آخر عمر دائما سوره الحمد را می خواندند.دائم و متصل می خواندند البته با صدای بسیار ضعیف.یک چیزی که برای من جالب بود این نکته بود که در یکی از منابر شنیده بودم که یک فردی آمده کتابی نوشته که آخرین  جمله ای که بزرگان دین گفتند چه بوده؟البته این صحبت را چند سال پیش قبل از اینکه ایشان رحلت بکنند شنیده بودم.بعدا که ایشان در آن مراحل بد و خیلی ناجور قرار داشتند و دیگر تن صدا خیلی پایین بود و فشار بسیار پایین آمده بود و روی 40میلی متر جیوه بود و اصلا قدرت تنفس و قدرت صحبت و توان از ایشان گرفته شده بود ناگهان مرا به اسم  صدا کردند و چون به من گفتند آقای دکتر دستور دادند آقای دکتر (من نزدیک بودم)گفتم جانم چیه؟ایشان ذکر کردند که وضو گرفتن قبل از وقت تا این جمله را گفتند من متوجه شدم یک مسئله فقهی را دارند مطرح می کنند.آقای آشتیانی نزدیک بود صدا کردم و حاج آحمد آقا نزدیک بود ایشان را هم صدا کردم گفتم تشریف بیاورید امام یک مسئله فقهی را می گویند و در حد من نیست.*



--------------------------------------------------------------------------------


*به نقل از:دکتر حسن عارفی-حضور شماره 8