کاروان عشق

پـــــریشان‏ حالــــــی و درماندگیّ ما نمــی‏دانی    
خطا کاری ما را فاش بی پروا نمی‏دانی

به مستی، کـــاروان عاشقان رفتند از این منزل      
برون رفتند از "لا "جانب "الّا"، نمی‏دانی

تهـــیدستی و ظالــــم پیشگــیّ ما نمی‏بینی      
سبکباری عاشق پیشه والا، نمی‏دانی

بــــــرون رفتند از خــــود تــــا که دریابند دلبر را   
تو در کنج قفس منزلگه عنقا نمی‏دانی

زجــا برخیز و بشکن این قفس، بگشای غلها را      
تو منزلگـــــاه آدم را ورأ "لا" نمــــی‏دانی

نبــــردی حاصلــی از عمر، جز دعوای بی‏حاصل    
تو گویی آدمیّت را جز این دعوا نمی‏دانی