بـــه کمنـــــــــد ســر زلف تو، گرفتار شـدم
شهــــره شهر به هر کوچه و بازار شدم
گــــــر بـــــــرانـــــــی ز درم، از در دیگـر آیم
گــر برون راندی ام، از خانه ز دیوار شدم
مستی علم و عمل رخت ببست از سر من
تـــا کـــه از ساغر لبریز تو، هشیار شدم
پیش مــــــن هیچ به از لذّت بیماری نیست
تـــا ز بیمــــــاری چشمان تو بیمار شدم
نشــــود بــــــر ســـر کـــــوی تو بیابم راهی
از دم پیــــــر در این راه، مــــددکار شدم
دامـــــن از آنچــــه کــــه انباشتــه ام، برچیدم
تا کـــه خجلت زده در خدمت خمّار شدم
.
انتهای پیام /*