سر خم باد سلامت که به من راه نمود
ســـــاقی باده به کف، جـان من آگاه نمود
خــــادم درگه میخـــــانه عشّاق شدم
عـــاشق مست، مــــــرا خادم درگاه نمود
ســـر و جانم به فدای صنم باده فروش
که به یک جرعه، مرا خسرو جمجاه نمود
مـــاهِ رُخسار فروزنده ات ای مایه عیش
بــــــی نیازم به خــدا از خور و از ماه نمود
برگ سبزی ز گلستان رُخت بخشودی
فــارغم از همه فردوسی(1) گمراه، نمود
با کـــه گویم غم آن عاشق دلباخته را
کـــــه همـــه راز خود اندر شکم چاه نمود
.
انتهای پیام /*