دیــــــــــده ای نیست نبیند رخ زیبــــــــــــای تو را
نیست گـوشی که همی نشنود آوای تو را
هیچ دستـــــــــی نشـــــــــود جز بر خوان تو دراز
کـــس نجوید به جهـــــــان جز اثر پای تو را
رهرو عشقـــــــــم و از خــــــــــرقه و مسند بیزار
به دو عالـــــــــــم ندهم روی دل آرای تو را
قامت ســــــــرو قـــــــــــــدان را به پشیزی نخرد
آنکه در خــــــــــــواب ببیند قد رعنای تو را
به کجا روی نمـــــــاید کـــــــــه تواش قبله نه ای؟
آنکه جوید به حـــــــرم، منزل و مأوای تو را
همه جـا منزل عشق است؛ که یارم همه جاست
کور دل آنکــــه نیابد به جهـــان، جای تو را
بــــــا کـــــه گویم که ندیده است و نبیند به جهان
جــــــز خم ابـــــرو و جز زلف چلیپای تو را
دکـــــــه علـــــــم و خرد بست، درِ عشق گشود
آنکه میداشت به سر علّت سودای تو را
بشکنــــــم این قلـــــــم و پـــــــاره کنم این دفتر
نتـــــوان شـــــرح کنم جلـــــوه والای تو را
.
انتهای پیام /*