بهــــــــــــار آمــــــــد و گلـــزار، نور باران شد
چمـــــــــن ز عشق رُخ یار، لاله افشــان شد
ســـــرود عشق ز مـــــرغان بوستان بشنو!
جــــــمال یار ز گلبــــرگِ سبز، تابـــــــــان شد
ندا به ســــــــــاقی سرمستِ گلعذار رسید
که طـــرْف دشت چو رُخسار سرخِ مستان شد
به غنچه گوی که از روی خویش، پرده فکن
کــــــــــــه مرغ دل ز فراق رُخت، پریشان شد
ز حـــــال قلبِ جفا دیده ام، مپرس، مپرس
چــــــو ابـــــــــــر از غم دلدار، اشک ریزان شد
.
انتهای پیام /*