سرّ جان

با که گویم راز دل را، کس مرا همراز نیست   
از چه جویــــم سِرّ جان را، دربه رویم باز نیست

نـــاز کن تا می‏توانی، غمزه کن تا می‏شود     
دردمنـــــــــدی را ندیدم، عــاشق ایـن ناز نیست

حلقـــــه صــــوفی و دیر راهبم هرگز مجوی   
مــــــــــــرغ بــال و پر زده، با زاغ هم‏پرواز نیست

اهل دل، عـــــــاجز زگفتار است با اهل خرد    
بــــــی‏ زبان بـا بی‏دلان هرگز سخن پرداز نیست

سربده در راه جانان، جان به کف سرباز باش    
آنکـه سر در کــــــــوی دلبر نفکند، سرباز نیست

عشق جانان ریشه دارد در دل، از روز اَلَست   
عشــــق را انجــــــام نبــود، چون ورا آغاز نیست

این پریشان حالــی از جام "بلی" نوشیده ام    
ایـــن "بلــی" تا وصل دلبر، بی بلا دمساز نیست