سرا پرده عشق

بـــــاید از رفتن او جــــامه به تن، پاره کنم     
درد دل را بـــه چه انگیزه توان چــاره کنم؟

در میخــــــانه گشـــایید به رویم کـــه دمی   
درد دل را به می و ساقی میخـــواره، کنم

مگـــــذارید که درد دل مـــــن فـــاش شود    
که دل پیــــر خـــــــرابـــات ز غم، پاره کنم

ســــر خُم بـاد سلامت که به غمخواری آن  
ذرّه در پـــــرده عشق تــو، چو خمپاره کنم

از ســـراپــــــرده عشقِش به در آیم، روزی  
ساکنـــــان ســــــر کـــویش همه آواره کنم

رخ نمــــا، ای بت هر جایی بی نام و نشان   
تـــــا ز سیلـی دل خود همسر رخساره کنم