سایه عشق

بـــی هــــــوای دوست، ای جان دلم، جــانی ندارم   
دردمنـــدم، عــــاشقم بی دوست، درمانی ندارم

آتشـــــی از عشق در جانم فکندی، خـــوش فکندی   
مـــن کــــه جـــــز عشق تو آغازی و پایانی ندارم

عشـــق آوردم در ایـــن میخـــــانه بـــا مشتی قلندر  
پـــــرگشـــــایم سوی سامانی که سامانی ندارم

عالـــم عشق است، هـــــر جا بنگری از پست و بالا   
ســـــایه عشقــــم کــــه خود پیدا و پنهانی ندارم

هر چه گوید عشق گوید، هر چه سازد عشق سازد   
من چه گویم، من چه سازم، من که فرمانی ندارم

غمــــزه کـردی، هر چه غیر از عشق را بنیان فکندی   
غمــــزه کن بــــر من که غیر از عشق بنیانی ندارم

ســر نهم در کــوی عشقت، جان دهم در راه عشقت
من چه می‏گویم که جز عشقت سر و جانی ندارم

عاشقــــم، جز عشق تو، در دست من چیزی نباشد   
عـــــاشقم، جــــز عشق تــو بر عشق برهانی ندارم