روز وصل

غم مخور، ایّام هجران رو به‏ پایان می‏رود     
این خمـــاری از سر ما مــــی‏گساران می رود

پــــرده را از روی ماه خویش، بالا می‏زند     
غمزه را سر می‏دهد، غم از دل و جان می‏رود

بلبل انـــدر شاخسار گل هویدا می‏شود     
زاغ بـــا صـــد شرمســـاری از گلستان می‏رود

محفل از نــــور رخ او نورافشان می‏شود     
هر چـــه غیـــر از ذکــر یار، از یاد رندان می‏رود

ابرها از نـور خـورشید رخش پنهان شوند   
پــــرده از رخســــار آن سرو خـــرامان می‏رود

وعده دیــدار نزدیک است، یاران مژده باد    
روز وصلش مـــــی رسد، ایّام هجران میرود