الا یــــا ایها الســـــــــاقی! برون بر حسرت دلها
کــه جامت حل نماید یکسره اسرار مشــکلها
بــــــه مــــی بـــــــر بند راه عقل را از خانقاه دل
کــــه این دارالجنون هرگز نباشد جــای عاقلها
اگر دل بسته ای بر عشق جانان، جای خالی کن
که این میخانه هــرگز نیست جز ماوای بیدلها
تــــــو گــر از نشئه می کمتر از آنی به خود آیی
بـــــــرون شـو بیدرنگ از مرز خلـوتگاه غافلها
چــــــه از گلهای باغ دوست رنگ آن صنم دیدی
جـــدا گشتی ز بــاغ دوست دریاها و ساحلها
تــــــــو راه جنت و فردوس را در پیش خود دیدی
جـــدا گشتی ز راه حـق و پیوستی به باطلها
اگـــــــر دل داده ای بر عـــــــالم هستی و بالاتر
به خود بستی ز تار عنکبوتی بس سلاسلها
.
انتهای پیام /*