حسرت روی

امشب از حسرت رویت، دگر آرامم نیست   
دلم آرام نگیــــــرد کــــــــــــه دلاَّرامم نیست

گــــــردش بــاغ نخواهم،  نروم طَرْف چمن     
روی گلــــــــزار نجویـــــم که گل اندامم نیست

مـــــــــن از آغاز کــــه روی تو بدیدم گفتم:   
در پـــــی طلعت این حوروش، انجامم نیست

من به یک دانـــه، به دام تو به خود افتادم     
چه گمان بود که در ملک جهان دامم نیست؟

خـــــــاک کویش شوم و کامْ طلبکار شوم      
گــرچه دانم که از آن کامْ طلب، کامم نیست

همـــــه ایّام چو "هندی" سر راهش گیرم      
گــــــر چــــه توفیقِ نظر در همه ایامم نیست