پرتال امام خمینی(س): یادداشت ۸۲۵/علیرضا بروجردی
واپسین روزهای اسفند هر سال، برای دلدادگان مکتب امام روح الله، یادآور رخدادی تلخ است. فرزند دلسوز و مظلوم امام، در حالی که هنوز به ششمین سالگرد معمار کبیر انقلاب نرسیده بودیم؛ خیل عاشقان روح الله را ترک گفت و در جوار مراد و مقتدایش آرام گرفت. در تمامی خاطرات روزهای تاریخ ساز نهضت، پیروزی، دفاع و عروج امام؛ چهره مهربان و محزون حاج احمد آقا فصل مشترک دیدگان مشتاق بود و دوری فرزند امام از کوچکترین تعلّقات مرسوم " آقازادگی " او را محبوب قلوب ملت امام کرده بود.
هر کس که کوچکترین آشنایی به سیره و مشی حضرت امام (سلام الله علیه) دارد، به جدّ می داند که رهبر کبیر انقلاب زبان و قلم را در تمجید و تعریف از اشخاص به خصوص نزدیکان و اطرافیان بکار نمی گرفتند و سخن و دفاعی نسبت به وابستگان به خود ایراد نمی کردند، امّا وفاداری و پایداری بی نظیر حاج احمد آقا نسبت به اصول و اهداف عالیه اسلام و انقلاب شکوهمند اسلامی و عناد و کینه دشمنان داخلی و خارجیِ امام و انقلاب در مواجه با فرزند مظلوم شان؛ باعث شد که پیامی خطاب به ملت ایران برای ثبت در تاریخ بنگارند و در این پیام بنویسند:
یکی از آنان که بیش از همه احتمال انتقامجویی از من درباره او می‌رود احمد خمینی فرزند این جانب است. این جانب در پیشگاه مقدس حق شهادت می‌دهم که از اول انقلاب تا کنون و از پیش از انقلاب در زمانی که وارد این نحو مسائل سیاسی شده است از او رفتار یا گفتاری که بر خلاف مسیر انقلاب اسلامی ایران باشد ندیده‌ام و در تمام مراحل از انقلاب پشتیبانی نموده و در مرحله پیروزی شکوهمند انقلاب مُعین و کمک کار من بوده و است و کاری که بر خلاف نظر من است انجام نمی‌دهد و در امور مربوطه چه در اعلامیه‌ها یا ارشادها بدون مراجعه به من تصرف و دخالتی نمی‌کند؛ حتی در الفاظ اعلامیه‌ها بدون مراجعه دخالت نمی‌کند و اگر در امری نظری دارد تذکر می‌دهد که تذکراتش نیز صادقانه و بر خلاف مسیر انقلاب و مصلحت نیست و من اگر تذکراتش را نپذیرفتم تخلف از قول من نمی‌کند و من نیز اگر حرفش را صحیح دیدم قبول می‌کنم و امیدوارم حرف صحیح را از همه کس قبول کنم.) صحیفه امام / جلد ۱۷ / صفحه ۹۰ و ۹۱
اما آنچه درباره یادگار فقید امام از اهمیت مضاعفی برخوردار است، تذکرات و حساسیت های ایشان در عصر پس از امام بود. گرچه مرحوم حاج احمد آقا زمان زیادی بعد از ارتحال پدر و مراد خود را در دنیا نگذراند، ولی در این دوران کوتاه با حساسیت و دلسوزی همیشگی خود به تبیین مواضع و دیدگاههای امام و آرمان های اصیل انقلاب اسلامی پرداخت و همواره خطر عبور از اهداف عالیه اسلام، انقلاب و امام را به مردم و مسئولان گوشزد نمود.
در میان این تذکرات، (فقر ستیزی) و (حمایت از محرومین) مورد توجه جدّی ایشان بود که مناسب است در بیست و نهمین سالگرد ارتحال ایشان و در شرایط کنونی کشور، این تذکرات را از نظر بگذرانیم.
*حال ما معتقدیم که شیعه ائمه اطهار هستیم؛ آیا زندگی ما، فرهنگ حاکم بر خود و خانواده ما همسو با مستضعفین و محرومین است؟ آیا حاضریم از خود و فرزندان خود کم گذاشته و به فقرا و نیازمندان کمک کنیم؟ صرف شعار به نفع محرومین، بدون عمل چیزی است که مورد طعن و لعن قرار گرفته است. اگر ما عامل به دستورات نباشیم چگونه ادعا می کنیم که شیعه امیر المؤمنین هستیم؟ می شود شیعه علی بود ولی سر سفره هایی نشست که غذاهای گوناگون او را زینت داده است؟ می شود ادعای شیعه ائمه اطهار بودن را کرد ولی فرزندانمان به بهترین وجه زندگی کنند، از بهترین وسائل استفاده کنند و فرزندان فقرا حسرت یک شب نان سیر خوردن را بکشند؟ (کنفرانس جهانی اهل بیت (ع) – ۳۰/۰۳/۱۳۶۹)
* انقلاب ما اصلاً ارزشش به مقابله با ظلم و جور ظالم است. اگر شما دفاع از محرومین را در متن انقلابتان نداشته باشید، انقلاب دیگر اسلامی نیست بلکه چیز جدیدی است که فرقی هم بین آن و شاه نخواهد داشت چه ما باشیم چه شاه باشد! اگر ما محتوای انقلابمان را از این مسائل خالی کنیم دیگر انقلابی نیست، حکومتی می شود نظیر سایر حکومتها. (دیدار با کارکنان وزارت پست و تلگراف و تلفن _ ۱۷/۰۷/۱۳۶۹)
* در جامعه اسلامی ما اگر محرومین و پابرهنگان پیرو اسلام ناب محمّدی (ص) از " حقوق مکفی " برخوردار نباشند، اعتماد بزرگترین پشتیبانان نظام و اسلام از بین خواهد رفت. (دیدار با اقشار مختلف مردم _ ۰۷/۰۸/۱۳۶۹)
* باید حقیقتاً توجه کنیم که پابرهنگان و محرومین جامعه ولی نعمت ما هستند و باید برای حمایت از این قشر شریف معضلات و نابسامانی های اقتصادی و بخصوص " گرانی " را به نحو شایسته ای مرتفع کنیم. در زمینه مشکلات اقتصادی و اجتماعی که در درجه اول اقشار کم درآمد را تحت فشار قرار می دهد، دولتمردان باید عوامل نابسامانی را بخوبی بشناسند و برای حل آنها چاره ای اساسی بیاندیشند، و مسئولین موظف هستند که در زمینه حسن اجرای طرحهای رفاهی و اقتصادی قدم پیش بگذارند و عوامل اخلال در مراکز اجرایی را در روند سالم سازی دستگاههای اجرایی حذف کنند. (دیدار با نیروی مقاوت بسیج _ ۲۸/۰۴/۱۳۷۰)
* علماء، مربیان و معلمان باید مسیر تعلیماتشان به پیروی از پیامبران (ع) جنگ بین فقر و غنا باشد زیرا جنگ فقر و غنا جنگ مکتبی ماست. مکتب ما بر چارچوب عدالت استوار است و معنای عدالت برابر با قسط در تمام زمینه هاست. در مکتب ما همانند سایر مکاتب الهی جنگ بین فقر و غنا از جنگ های مقدس و بنیادین محسوب می شود و این جنگ در تمامی طول تاریخ تا نابودی ظالمین، استثمارگران و مستکبران وجود خواهد داشت. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم جنگ بین فقر و غنا همانند نماز و سایر واجبات دینی برای ما از طرف پیامبران ترسیم شده است و حکم عبادت را دارد. (دیدار با معلمان و مربیان _ ۱۶/۰۸/۱۳۷۰)
* اینجانب بارها تذکر داده ام که ما نباید دست به کارهایی بزنیم که در آینده برای مردم و سردمداران حکومت به عنوان روش مورد قبول باشد، باید تلاش کنیم که دچار تشریفات زائد نگردیم. حضرت امام در سال ۵۸ بعد از انجام رفراندم که مرتباً روزنامه ها آگهی های تبریک را چاپ می کردند به من فرمودند که به روزنامه ها بگوئید این کار طاغوتی را انجام ندهند و آن را متوقف کنند. تمام مسئولین جراید را به روح بزرگ امام و شهیدان انقلاب اسلامی قسم می دهم که دست از این کارها بردارند، از آنها مجدّانه می خواهم که از این استفاده مالی بگذرند و دیگران را تشویق نمایند که پول این کارها را خرج فقرا و مستمندان کنند. (دیدار با تولید کنندگان محصولات زراعی و باغی _ ۰۲/۱۰/۱۳۷۲)
* امام در زمینه اقتصادی طرفدار تز دفاع از مستضغفین بودند. از دیدگاه ایشان اگر بناست امتیازی داده شود این امتیاز باید به طور عادلانه در اختیار همه باشد تا افراد جامعه بر اساس توان و استعدادهای خود فعالیت کنند. (دیدار با اعضای ستاد مراسم سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی (س) _ ۰۱/۰۳/۱۳۷۳)
* باید عواملی که موجب نارضایتی مردم هستند دقیقاً شناسایی و با آنان برخورد قانونی شود. با ساده نگری و مبارزه با معلول ها از فشار بر مردم کاسته نمی شود. باید مشکلات و نارسایی های اقتصادی و فرهنگی را ریشه یابی کرد و قبل از آنکه مشکل به معضل حاد و درجه یک جامعه تبدیل شود به فکر چاره باشیم. (دیدار با مسئولان امنیت داخلی _ ۱۸/۰۷/۱۳۷۳)
* در مبارزه با گرانی نباید اجازه بدهیم تحت تاثیر جو تبلیغاتی، حق کسی ضایع شود و بی گناهی را محکوم کنند، در چنین کار مهمی اول باید به سراغ دانه درشتها برویم. بسیاری از نهادها و شرکتهای دولتی برای افزایش درآمدهای کاذب خود، قیمتهای واقعی و سود عادلانه را رعایت نمی کنند، تحت عناوین ملی و دولتی مایحتاج مردم را با قیمت و سود عادلانه عرضه نمی کنند. دولت و مسئولان مبارزه با گرانفروشی اول باید به وضع شرکتها و نهادهای دولتی رسیدگی کنند. (دیدار با نیروی انتظامی _ ۲۵/۰۷/۱۳۷۳)
.
انتهای پیام /*