عاشقم، عاشق و جز وصل تو درمانش نیست
کــــــیست کایـــن آتش افــروخته در جانش نیست؟
جـــــز تو در محفل دلسوختگان، ذکــری نیست
ایـــــــن حدیثـــیست که آغازش و پایانش نیست
راز دل را نتــــــــوان پیش کسی بـــــــاز نمــود
جــــــز بــرِ دوست، که خود حاضر و پنهانش نیست
بـــــا کــــــــــه گویم که بجز دوست نبیند هرگز
آنکــــــه اندیشــــــه و دیــــــدار به فرمانش نیست
گــــــــوشه چشــــم گشـا، بر منِ مسکین بنگر
نـــــاز کن نـــــــــــاز، که این بادیه سامانش نیست
ســــر خُم بـــــاز کن و ساغـــــر لبـــریزم ده
که بجـــــــز تــــــــــــو، سر پیمانه و پیمانش نیست
نتــــــوان بست زبـــــــانش ز پــــــــریشانگویی
آنکـــــــــــــــه در سینه بجز قلب پریشانش نیست
پــــــاره کــــــــن دفتر و بشکن قلم و دم دربند
کـــه کسی نیست که سرگشته و حیرانش نیست
.
انتهای پیام /*