بــــــرخیز مطربا، که طرب آرزوی ماست
چشم خــــرابِ یارِ وفــــــــــادار سوی ماست
دیـــــوانگی عاشق خوبان، ز باده است
مستی عاشقـــــــــان خدا، از سبوی ماست
مـــــــــــــا عاشقان، ز قله کـوه هدایتیم
روح الامین به "سدره" پی جستجوی ماست
گلشن کنید میکــــــــــده را، ای قلندران
طیـــــــــر بهشت مــیزده در گفتگوی ماست
با مطربان بگــــــو که طـــرب را فزون کنند
دســـت گــــدای صومعه بالا به سوی ماست
ســــاقی، بـــــریز باده گلگون به جام من
این خُـــــــمِّ پــُــــر ز می، سببِ آبروی ماست
بـــــــاد بهــــــــــار پــرده رخسار او گشود
ســـــرخیّ گــــــــل ز دلبر آشفته روی ماست
ای پــــــردگی که جلوه ات از عرش بگذرد
مهــــــر رُخــــت عجین به بُن موی موی ماست
.
انتهای پیام /*