سخنرانی [در جمع نمایندگان مردم گرگان (تحول روحی ملت)] 16 شهریور58
پیام [عفو عمومی در کردستان] 16 شهریور58
حکم [انتصاب آقای محمد حسن امر اللهی به سمت حاکم دادگاههای صنفی تهران و قم]16 شهریور58
فرمان [به دادگاههای انقلاب ارتش (تشریح اهمّ وظایف دادگاههای ارتش)] 16 شهریور59
پیام [به ملت ایران در سالگرد فاجعه خونین 17 شهریور (شهادت طلبی مردم)] 16 شهریور59
سخنرانی [در جمع اعضای هیأت دولت (عدم تزلزل نظام اسلامی با ترورها)] 16 شهریور60
سخنرانی [در جمع نمایندگان مردم گرگان (تحول روحی ملت)]
زمان: ساعت 30/ 8 بعد از ظهر 16 شهریور 1358/ 15 شوال 1399
مکان: قم
موضوع: اهمیت حفظ تحول روحی ملت
حضار: چهل و یک نفر از راهپیمایان شهرستان گرگان به نمایندگی از سوی مردم این شهرستان
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
من هر چه را فراموش کنم، این عواطف را فراموش نمیکنم. این عواطف، این جوانهایی که از راههای دور با پای پیاده آمدهاند اینجا، و با من ملاقات میکنند.
کاش من هم میتوانستم پیاده بیایم پیش شما بازدید کنم. لکن من دعاگوی شما هستم و خدمتگزار شما و ملت ایران. و از خدای تبارک و تعالی سعادت همه شما را میخواهم.
و آن چیزی که برای من اعجابآور است آن قضیه شکست طاغوت نیست؛ آن قضیه شکست شیطان است و تحول شما جوانها به یک انسانهای متعهد. در این نهضت آن چیزی که خیلی برای من مطرح است، تحولی است که پیدا شد در ملت ما. در عرض یکی دو سال، یک تحولات روحی، یک تحولات فکری پیدا شد که این تحولات روحی و فکری مایه امیدواری است. و ان شاء اللَّه با همین تحول باقی باشید؛ و با همین تحول به پیش بروید؛ و با همین تحول، ایران را بسازید و جمهوری اسلامی را با محتوای آن- که پیاده شدن تمام احکام اسلام است، ان شاء اللَّه. خداوند شماها را ان شاء اللَّه حفظ کند و شماها برای ایران باقی باشید و حفظ کنید این نهضت را. خداوند همهتان را حفظ کند، شما نهضت را حفظ کنید و خداوند شما را و اگر بخواهید که اسلام تحقق پیدا بکند، همه آثار شرک و.کفر از این مملکت از بین برود، باید این وحدت کلمه و این نهضت را حفظ کنید. و مهم این است که این تحولی که خدای تبارک و تعالی به قدرت تامّه خودش در شما ایجاد کرده است، قدرش را بدانید و حفظش کنید. این یک معنایی است که خدا ایجاد کرده است در شما. این تحولی است که خدا ایجاد کرده. این همه زحمت و رنج میبرید و با آغوش باز استقبال میکنید، این یک تحول روحانی است؛ یک معنای غیبی الهی است. قدرش را بدانید و حفظ کنید، و خداوند به شما پیروزی خواهد داد. تا این تحول هست شما پیروزید. ان شاء اللَّه همه موفق باشید، همه مؤید باشید.
صحیفه امام، ج9، ص: 443-444
پیام [عفو عمومی در کردستان]
زمان: 16 شهریور 1358/ 15 شوال 1399
مکان: قم
موضوع: عفو عمومی در کردستان
مناسبت: سالگرد 17 شهریور (جمعه خونین)
مخاطب: ملت ایران
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
خاطره تلخ 17 شهریور 57 و خاطره تلخ روزهای بزرگی که بر امت گذشت میوه شیرین سرنگونی کاخهای استبداد و استکبار و جایگزینی پرچم جمهوری عدل اسلامی را به بار آورد. مگر نه آن است که دستور آموزنده «کُلُّ یَومٍ عاشُورا و کُلُّ أَرضٍ کَربَلاء» باید سرمشق امت اسلامی باشد. قیام همگانی در هر روز و در هر سرزمین، عاشورا قیام عدالتخواهان، با عددی قلیل و ایمانی و عشقی بزرگ، در مقابل ستمگران کاخنشین و مستکبران غارتگر بود و دستور آن است که این برنامه سرلوحه زندگی است در هر روز و در هر سرزمین. روزهایی که بر ما گذشت عاشورای مکرر بود و میدانها و خیابانها و کوی و برزنهایی که خون فرزندان اسلام در آن ریخت، کربلای مکرر. و این دستور آموزنده، تکلیفی است و مژدهای. تکلیف از آن جهت که مستضعفان، اگر چه با عدهای قلیل، علیه مستکبران، گرچه با سازوبرگ مجهز و قدرت شیطانی عظیم، مأمورند چونان سرور شهیدان قیام کنند. و مژده که شهیدان ما را در شمار شهیدان کربلا قرار داده است؛ و مژده که شهادت رمز پیروزی است. 17 شهریور، مکرر عاشورا و میدان شهدا، مکررِ کربلا و شهدای ما، مکررِ شهدای کربلا و مخالفان ملت ما، مکررِ یزید و وابستگان او هستند. کربلا کاخ ستمگری را با خون درهم کوبید؛ و کربلای ما کاخ سلطنت شیطانی را فرو ریخت.
اکنون وقت آن است که ما که وارثان این خونها هستیم و بازماندگان جوانان و شهدای به خون خفته هستیم از پای ننشینیم تا فداکاری آنان را به ثمر برسانیم و با اراده مصمم و مشت محکم، بقایای رژیم ستمکار و توطئه گران جیره خوار شرق و غرب را در زیر پای شهدای فضیلت دفن کنیم.
غائله کردستان، به دست مشتی از خدا بیخبر مزدور که از اسلحه اجنبی برخوردار و از پشت مرزها الهام میگرفت، با قیام دلاورانه قوای انتظامی و پاسداران انقلاب درهم پیچید؛ و سرکردگان مفسد و وابسته به اجانب در گریزگاهها پنهان، و جوانان فریبخوردهای را به جای گذاشتند. ما به طوری که کراراً اعلام کردیم، بجز سران جنایتکار و آنان که در خیانت و جنایت با آنان شریک بودند، از دیگر جناحها، حتی گولخوردگانی که در حزب دمکرات وارد شدهاند، در صورتی که سلاحهای خود را به مقامات انتظامی بسپارند، با برادری رفتار و عفو عمومی نمودیم. این اصل عمومی شامل قشرها و برادران کردستانی است. همه از پناهگاهها بیرون بیایند و به برادران خود ملحق شوند، و به زندگی عادی خود ادامه دهند. دولت جمهوری اسلامی در رفع گرفتاریهای آنان و ترمیم خرابیها و سازندگی عقبماندگیها کوشا خواهد بود.
برادران کُرد من، به تبلیغات وابستگان «حزب دمکرات» اعتنا نکنید؛ و در شهرها به حال عادی خود برگردید و هیچ ترسی نه از ناحیه دولت و نه از ناحیه خرابکاران به دل راه ندهید، که دولت دوستدار شما و خرابکاران قدرت را از دست داده و مدفون شده و خواهند شد. از خداوند متعال رحمت و مغفرت برای شهدای اسلام و صبر و اجر برای بازماندگان آنان و سعادت و سلامت برای ملت بزرگ خواهانم. و السلام علی عباد اللَّه الصالحین.
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج9، ص: 445-446
حکم [انتصاب آقای محمد حسن امر اللهی به سمت حاکم دادگاه های صنفی تهران و قم]
زمان: 16 شهریور 1358/ 15 شوال 1399
مکان: قم
موضوع: انتصاب حاکم شرع دادگاه های صنفی تهران و قم
مخاطب: امر اللهی، محمد حسن
بسمه تعالی
15 شوال 99
جناب مستطاب ثقة الاسلام آقای حاج شیخ محمد حسن امر اللهی- دامت افاضاته
بدین وسیله جنابعالی به سمت قاضی شرع در دادگاههای صنفی شهر تهران و شهرستان قم منصوب میشوید که به مراجعات و شکایات اصناف محترم که در دادگاههای مزبور مطرح میشود رسیدگی نموده و حکم شرعی امور را صادر و اجرا نمایید. از خدای تعالی موفقیت جنابعالی را خواستارم.
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج9، ص: 447
فرمان [به دادگاه های انقلاب ارتش (تشریح اهمّ وظایف دادگاه های ارتش)]
زمان: 16 شهریور 1359/ 27 شوال 1400
مکان: تهران، جماران
موضوع: اهم وظایف دادگاه های ارتش
مخاطب: دادگاه های انقلاب ارتش
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
به تمام دادگاههای ارتش اخطار میشود:
1-تعقیب افراد ارتش باید با اطلاع فرمانده شخص متهم باشد و دادگاههای ارتش خود مستقلًا نباید در بازداشت ارتشیها اقدام نمایند، و چنانچه مورد اتهام، یکی از فرماندهان ارتش باشد باید به وسیله فرمانده کل قوا احضار شود.
2- فرمانده شخص متهم، موظف است در مهلتی که دادگاههای ارتش، معین مینمایند متهم را به دادگاه تسلیم نماید.
3- در صورتی که شخص متهم در مدت مقرر در دادگاه حاضر نشد، دادگاه خود مستقیماً اقدام مینماید
4- برای خدشهدار نشدن حیثیت افراد متهم، قبل از اثبات جرم، اقدام دادگاه باید به صورت غیر علنی باشد و نشر و پخش آن از طرف دادگاه و غیره ممنوع اعلام میگردد.
5- دادگاههای غیر ارتشی عموماً و افراد غیر مسئول به هیچ وجه حق دخالت در این امور را ندارند و دخالت کنندگان تعقیب خواهند شد.
16 شهریور 1359/ 27 شوال 1400
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج13، ص: 186
پیام [به ملت ایران در سالگرد فاجعه خونین 17 شهریور (شهادت طلبی مردم)]
زمان: 16 شهریور 1359/ 27 شوال 1400
مکان: تهران، جماران
موضوع: انس ملت با شهادت، خنثیکننده توطئه دشمنان
مناسبت: سالگرد فاجعه خونین 17 شهریور
مخاطب: ملت ایران
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
هفده شهریور 57 از ایام اللَّه است که ملت شریف ایران، یاد آن را زنده نگه میدارد.
ملت بزرگ ایران، روزهایی چون 17 شهریور در نهضت خود داشت و بحمد اللَّه با تمام مشکلات و تقدیم شهدای ارجمند به اسلام عزیز و کشور و با فداکاریهای طاقت فرسا از میدان جهاد سرافراز و پیروزمند بیرون آمد و آن کار، جهانیان را به خود جلب نمود.
دشمنان ما گمان میکردند با توطئههای فرسایشی میتوانند نهضت اسلامی و انقلاب شکوهمند این ملت شهیدپرور را به سردی و سستی سوق دهند، غافل از آنکه قیامی که برای خدا است و نهضتی که بر اساس معنویت و عقیده است، عقبنشینی نخواهد کرد.
ملت ما اکنون به شهادت و فداکاری خو گرفته است و از هیچ دشمنی و هیچ قدرتی و هیچ توطئهای هراس ندارد. هراس آن دارد که شهادت، مکتب او نیست.
ملتی که تازه عروس و تازه دامادش برای شهادت داوطلبند و خود را برای هر پیشامدی در راه خدا مهیا کردهاند از چه میترسند؟ ملتی که شهادت برای او سعادت است پیروز است. ملتی که خود و همه چیز خود را برای اسلام میخواهد، پیروزمند است. ما در کشته شدن و کشتن پیروزیم. دشمنان ملتهای مستضعف و پیروان قدرتمندان ستمگر که برای ایجاد تفرقه بین مسلمین، شیاطین خود را فرا خوانده اند، وقتی به خطای خود واقف میشوند که تودههای میلیونی مسلمین بر اساس تعالیم عالیه اسلام آنان را مفتضحانه سرکوب کنند و دست آنان را از توطئه های خائنانه قطع نمایند. بگذار این تفاله های تاریخ به اسم اسلام بر ضد اسلام قیام کنند و به اسم قرآن کریم به قرآن خیانت نمایند و این تازگی ندارد.
اسلام عزیز از این قماش خیانتکاران بسیار دیده و همگان را به مستقر شیاطین فرستاده است. ملت عزیز ما آن روز که جز مشت خالی و خون پاک هیچ نداشت، بر قدرتهای عظیم شیطانی با فریاد «اللَّه اکبر» غلبه کرد؛ و امروز بحمد اللَّه تعالی جوانان رزمنده از خواهران و برادران دارد که با تعلیمات نظامی در سرتاسر کشور قدرت تفکر را از دشمنان ایران و اسلام سلب و با اعتماد به قدرت الهی و فداکاری در راه اسلام بر همه مشکلات و همه قدرتهای شیطانی غلبه خواهد کرد. ملتی که 15 خرداد، روز خون و 17 شهریور، روز نوید پیروزی خون و جمعه سیاه روزی که رژیم را با افتخار و پیروزی پشت سر گذاشته است، از این محاصرات اقتصادی و نظامی باک ندارد. آنان باک دارند که اقتصاد را زیربنا و شکم را قبله گاه و دنیا را مقصد و مقصود میدانند.
هان ای ملت سلحشور! برای مقابله با قدرتهای نظامی ابرقدرتان آماده باشید. وای قوای مسلح! که سربازان اسلام و پیشمرگان هدف و نگهبانان کشورید، مجهز باشید هم به صلاح و هم به سلاح، و هراس و خوف به خود راه ندهید که خداوند تعالی پشتیبان و ملت بزرگ، هوادار شماست. شما نصرت کنید از دین خدا و کشور توحید تا خداوند قادر نصرت دهد شما را. از خداوند متعال عظمت برای اسلام و ملت مجاهد و رحمت برای شهدای انقلاب و خصوص شهدای 17 شهریور و صبر و برکت برای بازماندگان شهدای انقلاب و خصوص شهدای 17 شهریور و خذلان و تباهی برای دشمنان اسلام و خصوص تفرقه اندازان بین صفوف مسلمین را خواستارم. و السلام علی عباد اللَّه الصالحین و رحمة اللَّه.
16 شهریور 59
روح اللَّه الموسوی الخمینی
صحیفه امام، ج13، ص: 187-188
سخنرانی [در جمع اعضای هیأت دولت (عدم تزلزل نظام اسلامی با ترورها)]
زمان: صبح 16 شهریور 1360/ 8 ذی القعدة 1401
مکان: تهران، جماران
موضوع: ثبات نظام اسلامی و متزلزل نشدن آن به واسطه ترورها
حضار: مهدوی کنی، محمد رضا (نخست وزیر) و اعضای هیأت دولت
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
البته این برنامهای که جنابعالی ذکر کردید، همین برنامه ای است که ما میخواهیم و من امیدوارم که موفق بشوید که برنامه در خارج تحقق پیدا بکند و مثل دولتهای زمان طاغوت نباشد که یکی میآمد برنامه میداد، دومی میآمد برنامه ای بر خلاف میداد و همین طور، و در عمل هم جز ظلم و تعدی چیزی نبود.
یک دلیل بر اینکه رشد کرده است همه ارگانهای ما، همین است که برنامه شما عین برنامه دولت سابق است؛ همچو نیست که شما حالا بخواهید یک برنامه دیگری درست کنید و چه. همه هم متحد هستید در اینکه هم امنیت داخلی و هم جنگ خارجی باید تأمین بشود و همین طور راجع به اقتصاد و رسیدگی به امور ضعفا که بالاترین [عبادت] است. من امیدوارم که خداوند موفق کند شما را که این برنامهها را تحقق بدهید ان شاء اللَّه، هم نزدیک مدت و هم بلند مدت، هم کوتاه مدت هم بلند مدت را. ان شاء اللَّه، موفق باشید.
من میخواستم چند تا نکته را عرض بکنم: یکی اینکه لا بد همه آقایان میدانند که در تبلیغات خارج، همه گروهها تقریباً، همه رادیوهای فاسد تبلیغ میکنند که ایران به یک مویی بند است، کأنّه دیگر اصلًا رفته، دیگر این آخر عمرش هست؛ تمام میشود. ما میخواهیم ببینیم که عدم ثبات یک کشور از کجا باید سرچشمه بگیرد و آیا در ایران یک همچو مطلبی شده است یا نشده است. خوب، یکی این است که عدم ثبات برای این است که چند نفر آدم را در عین حال که بسیار عزیز بودند، کشته اند. پس بنا بر این، حالایی که رئیس جمهور یک کشوری را میکشند، پس معلوم میشود که این مملکت ثبات ندارد. من چند نفر از رئیس جمهورها را میدانستم که، رئیس جمهورهای امریکا را که کشتهاند، لکن گفتم سؤال کنم، گفتند که هشت نفر ترور شدهاند که چهار نفرشان کشته شدند، چهار نفرشان هم که یکیاش این آخری بود، موفق نشدند که بکُشند آنها را. خوب، هشت تا رئیس جمهور امریکا، که بزرگترینِ کشورهای سرمایه داری است، کشته شده است. پس اگر رئیس جمهور وقتی کشته میشود ثبات از بین میرود، باید امریکا هم ثباتش را از دست داده باشد. خوب، همین اولی که ریگان سر کار آمد، ترور شد؛ همان تقریباً روزهای اول ترور شد. خوب چه شد که امریکا به هم نخورد؟ و نباید هم به هم بخورد، بنا هم ندارد. دلیل بر اینکه این ترورها هر چه باشد، کشور ما را هیچ در آن تغییر نداده، این، این است که یک نخستوزیری ترور میشود، همان روزش نخست وزیر دیگر تعیین میشود؛ یک رئیس جمهور ترور میشود، در موعد قانونی اش یا زودتر شاید، یک رئیس جمهور تعیین میشود.
به مجرد اینکه یک ملتی که پانزده خرداد را با پانزده هزار نفر شهید- به طوری که گفته شده است- پشت سر گذاشته است و 17 شهریور را با آن همه کشتاری که در میدان شهدا شد، پشت سر گذاشته است و ابداً کنار ننشسته، البته بین پانزده خرداد تا زمانی که باز [انقلاب] شد، این طولانی شد؛ یک مقداری طولانی شد، لکن از آن وقتی که نهضت دوباره شروع [به رشد] کرد، خوب 17 شهریور یک قضیهای بود برای ما- و فرداست ظاهراً 17 شهریور- آن یک قضیهای بود برای ایران و کسانی که مطلع از اسلام نیستند و روحیه مردم مسلم را نمیدانند؛ خیال میکردند شاید آن وقت دیگر خوب، تمام شد، سرکوب شدند و رفتند سراغ کارشان؛ چندین هزار نفر را در میدان شهدا به مسلسل بستند و مسأله دیگر تمام شد، و ما دیدیم که دنبال او زیادتر شد همه چیزها؛ یعنی، قدرت ملت، که همان قدرت اسلام است و قدرت الهی است، هیچ ابداً تزلزل در آنها پیدا نشد و دنبال کردند مطلب را. در هر مطلبی که پیش میآید، ما میبینیم که این ملت ما مستعدتر میشوند و بهتر پیش میروند.
بنا بر این، اگر تزلزل از ناحیه این است که افراد زیاد کشته شدهاند، در 17 شهریور و پانزده خرداد هم چندین هزار کشته شده است و اگر این است که شخصیتها از بین رفتهاند، البته ما متأسفیم و میدانیم که شخصیتهای بزرگی از دست رفتهاند و یادشان گرامی! لکن [از بین رفتن] شخصیتها اسباب این نمیشود، که یک مملکتی که سی و چند میلیون جمعیت دارد و همه مصمم و همه حاضر، یک افرادی که وقتی که همین شخصیتها به شهادت میرسند، خانوادههایشان و برادرهایشان و بچههای کوچکشان میآیند و صحبت میکنند و دلداری به مردم میدهند؛ بچه کوچک میآید، میگوید که مردم باید به انسجام خودشان ادامه بدهند. یک همچو کشوری که این طوری شده- و این از برکت اسلام است که مردم این طوری در صحنه حاضرند- وقتی این طور شد، دیگر معنا ندارد که کسی بگوید که به یک مویی بسته است و تزلزل حاصل شده است. خوب، یک نفر البته بسیار عزیز از دست ما رفته است، یک نفر دیگری به جای او میآید یا آمده است. اینها یک مطلبی است که آنها هی به آن میخواهند باد کنند و باد به آن بزنند و بزرگش کنند و اینها. هر قصهای که در ایران وارد میشود، مشابهش در جاهای دیگر هم واقع شده است. حالا که در ایران واقع شد، پس ایران چه خواهد شد، پس چه خواهد شد! نه اینکه اینها نمیفهمند، اینها میفهمند که مسئلهای نشده است، لکن میخواهند خوب، صحبت کنند. باید یک صحبتی کرد و این مسأله اسباب هیچ چیز نشده. میگویند فلانی دلداری به مردم میدهد. مردم به ما دلداری دارند میدهند، نه من دلداری به مردم میدهم؛ این مردمند که دلداری به همه ما میدهند، این جمعیتها و این زن و این مرد و این بچه و این بزرگ که همیشه حاضرند، دلداری به ما میدهند، نه اینکه ما دلداری به آنها میدهیم.
این مسائل اصلًا مسائلی نیست که متزلزل کند یک ملت را و یک دولت را. دولت ما الآن همان دولت است و ملت ما همان ملت است و مجلس ما همان مجلس است. و اگر- خدای نخواسته- باز هم خیانت کنند و این دولت را، ماها را از بین ببرند، باز هم همین مردمند و باز هم همین ملتند و باز هم همین بساط. هیچ ما تزلزل روحی، هیچ نداریم ما؛ هیچ کداممان، بچههای کوچکمان ندارند، زنها تزلزل ندارند، جمعیتهای میلیونی مردم هیچ تزلزلی ندارند. البته آنها هر چه دلشان میخواهد میگویند؛ ورشکسته هستند، رفتهاند از بین. خوب ما متوقع نیستیم کسانی که ورشکستهاند و فرار کردهاند و رفتهاند، برای ما تعریف کنند. البته بگویند و بیشتر از اینها هم باید بگویند که نخیر، اسلام چطور شد، اسلام.من فکر میکردم که اسلامشناسی [چیست.] قبلًا یک مقالهای کسی مینوشت، میشد اسلامشناس؛ چند تا مقاله در روزنامه، در یک جا مینوشت، میشد اسلامشناس؛ گاهی یک کسی یک تاریخی مینوشت، میشد اسلامشناس، بعد کتابسوزی هم میکرد؛ مثل کسروی، بلکه دعوی نبوت هم میکرد. اسلامشناسی تقریباً رو به تورم است. خوب، صدام هم اسلامشناس شده است! آقای سادات هم جزء اسلامشناسهاست که تشخیص میدهد که فلان امر موافق اسلام است، موافق اسلام نیست! اخیراً آقای کارتر هم جزء اسلامشناسهاست! در یک جلسهای که مسافرت کرده است، گفته است این کارهایی که در ایران، فلان میکند این موافق اسلام نیست! خوب معلوم شد که ما اسلامشناس داریم که به ابعاد اسلامشناسی اضافه میشود! فردا بگین هم اسلامشناس میشود و یا شده است این! هی میگویند: موافق اسلام نیست، اسلام چطور. خوب، شما که اسلام را نمیدانید با «صاد» مینویسند یا با «سین» مینویسند، شما به اسلام چه کار دارید؟ یک کتاب مینویسد، بعد میگوید من سلامشناسم، اسلام را من میشناسم. یکی یک مقاله مینویسد، میگوید من سلامشناسم. و اشخاصی که مثلًا، هشتاد سال زندگی کردند، هفتاد سال زندگی کردند، همهاش هم در اسلام بودند، نه، اینها نمیدانند، لکن آقای کارتر میداند و رفقای ایشان.
در هر صورت، این مسائل برای انقلابات هست که آنهایی که خارج و داخل ضرر دیدهاند، باید البته بد بگویند. ما نباید متوقع باشیم که اینهایی که شکست خوردند و رفتند، برای ما خوب بنویسند. یا ما نباید متوقع باشیم که روزنامههای امریکا و کسان دیگر برای ما چیزهای خوب بنویسند. خوب، آنها رفتهاند از بین، منافعشان از دستشان رفته است. خوب، کسی که تمام منافعش را شما از او گرفتید- ملت ما همه منافع امریکا را گرفته؛ الآن یک شاهی ندارد، یک سیر نمیتواند نفت از اینجا صادر کند و همین طور سایر کشورهایی که منافعشان از دستشان رفته- نباید ما متوقع باشیم که اینها برای ما مقاله- عرض بکنم که- خوب بنویسند. البته آنها باید به ما فحش بدهند. اگر یک روزی اینها برای ما خوب نوشتند، آن وقت است که ما مصیبت داریم.
من یک وقتی این کلمه را گفتم که اینها نمی فهمند، اگر می فهمیدند، می آمدند تعریف از فلان آدمی که- مثلًا- پیش مردم یک ارزشی دارد، هی شروع میکردند تعریف کردن. همین اسباب این میشد که ارزشش از بین میرفت. اگر بگین به ما فحش بدهد، ما ارزشمان شاید پیش مردم- اگر باشد- زیادتر بشود. به دولت ما بد بگوید بگین یا صدام یا دیگران که در این طریق هستند، آنها اگر به ما بد بگویند، من میگویم خوب حق دارند؛ برای اینکه صدام میخواست که سه- چهار روزه یک کشوری را بگیرد، حالا یک سال است که باز میبینیم که او شکستش زیاد است و ما بحمد اللَّه، جلوتر داریم میرویم و ان شاء اللَّه، زودتر هم جلو خواهیم رفت. وقتی صدام میبیند تمام آبرویش بسته به این است که یک کاری بکند، یک صلحی، یک صلحی که برای او لا اقل، یک قدری سرپوش باشد بکند و ایران حاضر نمیشود مذاکره کند، مگر اینکه او کنار برود و از بین برود، خوب، البته او باید دشمن بشود و بگوید که ما پنج هزار نفر را کشته ایم.همین چند روز که شکست فاحش در دو- سه جا خوردند، او گفته است که ما پنج هزار نفر از ایرانیها را کشتیم و چه کردیم و چه کردیم. خوب اگر این را نگوید، چه بکند؟! باید یک همچو چیزهایی بگوید. یا آنهایی که از اینجا شکست خوردند و رفتند، اگر این شیطنتها را نکنند، چه بکنند؟!
اگر از یک ملتی که آنها را بیرون کرده است و به جای آنها، وفاداری خودش را به اسلام اعلام کرده است و در خیابانها میریزد و اعلام میکند و میگوید که ما خودمان حاضریم بیاییم شماها را حفظ کنیم و دولت خودمان را، مجلس خودمان را حفظ کنیم، این چیزی را که از ملت میبینند که در غیاب آنها- آنها فرار کردند و در غیاب آنها- مردم این طور سرِ شوق هستند و این طور مردم متوجه به حفظ دولت خودشان هستند و مجلس خودشان هستند، خوب، آنها باید به ما بد بگویند؛ نمیشود نگویند، باید ما را خونخوار حساب کنند که اینها آدمکشاند و اینها. آنها خودشان این آدمها را میکشند، بسیار مردم صالح خیلی خوبی هستند که رجایی را، آقای باهنر را- نمیدانم- آقای قدوسی را، اینها را کشتهاند، این خیلی آنها کارهای بزرگ کرده اند!
این کار بزرگی نیست که یک بمب بگذارند یک جایی، بکُشند یک نفر را. این کارها، انفجارات، الآن در همه دنیا هست؛ چهار تایش هم اینجا باشد. ما وقتی مقایسه کنیم مملکت خودمان را بر همه ممالکی که در عالم هست، باثباتتر از مملکت ما کدام مملکت است؟ کجاست که وقتی یک نخست وزیر ترور بشود و به مجرد اینکه شد، یک نخست وزیر دیگری به جای او میآید و زمام امور را دست میگیرد؟ کجاست که یک رئیس جمهوری وقتی که با یازده میلیون- به قول خودشان- رأی [که] دارد، وقتی مردم ببینند انحراف پیدا کرد، همان یازده میلیون بر ضد او قیام میکند که نتواند در این کشور بماند و فرار کند با آن وضعی که داشته است و دنبالش رئیس جمهور تعیین کردند.
کجاست که به این طور ثبات داشته باشد؟ کجاست که هیچ یک از ارگانهایی که الآن هست، متزلزل نشدهاند، به واسطه کشتن یکی یا دوتا؟ در صورتی بود که- یک شاهمُردگی سابق البته این طور بود- تا یک کسی میمُرد، شاهی میمُرد، فوراً در همه جا شلوغ میشد. حالا ما دیدیم رئیس جمهور شهید شد و همه ایران ثباتش محفوظ است و بالاتر شده است و همه برای او سینه میزنند و عزاداری میکنند و از همه میخواهند که حفظ کنید دیگران را. چه ثباتی نیست؟ چه تزلزلی در ایران هست؟ همه جهاتش تمام است، همه جهاتش خوب است. البته خرابکاری هم زیاد شده است در ایران که ما باید اصلاحش بکنیم و شما آقایان باید اصلاح بکنید.
باید همه، هر یک وزارتخانه خودش را بسیار در تحت نظر بگیرد، کسانی را که میشناسد کسانی را که از دوستانش هستند، اگر از فامیلش هم هستند، کسانی که از فامیلش هستند بیاورند در کار. و دیروز خانواده آقای رجایی که اینجا بودند، این پیشنهاد را میکردند که آقایان از هر کدام اشخاص را که از خودشان هست، بیاورند در آنجا و از اینجا، از این باک نداشته باشند که بگویند آقایان میخواهند رفقای خودشان و فامیل خودشان را وارد کار بکنند؛ این حرفها را اعتنا نکنند. و اشخاصی را که میشناسند، اشخاصی را که سابقهشان را دارند، بیاورند و اشخاص ناشناس را، اشخاصی که احتمالًا یک چیزی هست، امروز احتمالش منجز است- برای اینکه احتمال، احتمال کشتن یک مسلمی است یا چند تا مسلمان- [راه ندهند.]
در هر صورت، بحمد اللَّه، ایران با همه حرفهایی که همه بوقهای خارجی دارند میزنند و ایران را- کانّه دیگر هیچ در ایران کسی نمیتواند در خانه خودش هم حتی زندگی کند و- آن طوری که نمایش میدهند الآن رفته از بین، دیگر خبری نیست در ایران، جز اینکه چند نفر را هی میکُشند، هی هر روز میکشند دیگر خبری در کار نیست، رغم انف همه اینها، ایران با ثباتترین ممالک است الآن و این انفجارات و این طور چیزها دلیل بر ثباتش است. اگر متزلزل بود، این کارها نمیشد؛ همان میگذاشتند به تزلزل خودش از بین برود. آنها طرحشان این بود که بگذارید خودشان، خودشان را از بین ببرند. دیدند نمیشود، حالا ایستادهاند که انفجار پیدا کند.
هیچ مملکتی با انفجار از بین نمیرود و هیچ مملکتی با ترور از بین نمیرود. تمام ترورها را روی هم وقتی که بگذارند تا آخر هم وقتی بشود، به اندازه 17 شهریور، ما شهید نمیدهیم و مردم 17 شهریور شهید دادند و آن طور شهید دادند، آن طور فداکاری کردند و ابداً تزلزلی در ایران حاصل نشد و پیش رفتند و آن وقت، در آن حالی که آنها داشتند سرکوب میشدند، به پیش رفتند و شاه را از بین بردند و همه آنهایی [را] که در اینجا منفعت داشتند، منافعشان را قطع کردند.
حالا که بحمد اللَّه، دیگر ما یک مقابلی نداریم. چهار تا دزد که مقابل نمیشود؛ این دزدها همیشه بودند. همیشه ایران این طور مسائل را داشته، منتها هر کسی از ما از بعضی جاهایش اطلاع داشت؛ مثلًا، ما میدیدیم که در همان طرفهای ما، دزدها میریزند یک ده را غارت میکنند. در زمان همان سلطنت سابق- آن رژیم قبل از این رژیم- میریختند یک عده را غارت میکردند، میریختند مردم را میکشتند. در همه جای ایران، این شلوغیها بود، منتها آن وقت وسایل نبود که همه جمع بشود توی روزنامه نوشته بشود؛ یا اخیراً نمیگذاشتند در روزنامه ها چیزی بنویسند یا آن وقت روزنامه ای نبود تا بنویسد.می آمدند، غارت میکردند، مردم را میکشتند، چه میکردند دزدهای سر گردنه. آن وقت از یک گردنهای اگر مردم میخواستند رد بشوند، نمیتوانستند رد بشوند.
مع ذلک، ایران سر جای خودش بود. الآن ما نه دزد سر گردنه این قدرها داریم و نه این قدرها کشتاری در کار هست و این قدرها غارتگری در کار هست. و اینها نیست.در هر صورت ما نمیترسیم از اینکه به ما بگویند چه شد. و ما بحمد اللَّه در داخلمان، وقتی که ملاحظه میکنیم، [مشکل نداریم]. خوب، بیایند اشخاصی هم که در خارج هستند و خیال میکنند یک همچو مسائلی هست، بیایند ببینند و مطالعه کنند ایران را؛ببینند دولتش آیا نقصی دارد؟ آیا تزلزلی در دولت هست؟ آیا مردم متزلزلند؟ بازارهای ایران بسته شده است؟ اعتصابات در کار است؟ از هیچ یک از اینها نیست؛ مردم زندگیشان سر جای خودش و به زندگی خودشان، روزمره خودشان دارند ادامه میدهند و همه هم حاضر در وقعه هستند و در صحنه هستند و کشور را از خودشان میدانند و دولت را از خودشان میدانند و همه چیزها به دست خودشان است و هر وقت هم هر یک از شما آقایان- خدای نخواسته- تخلفی بکنید، خود مردم به حسابتان میرسند. این مردمند که در صحنه هستند. بنا بر این، ما چه تزلزلی داریم که از خارج هی، هر روز در این مقالاتشان مینویسند و برای من میآید- این خبرگزاریها میدهند برای من- هر روز نوشته میشود به اینکه ایران دیگر رفته از بین و تمام شد. و- عرض میکنم- کجایش تمام شد؟ همین ایران هست و همین بازارها به جای خودش هست و وفور نعمت هم بحمد اللَّه، هست. البته گرانی هم هست. گرانی کجاست که نیست؟ جای دیگر مگر گرانی نیست؟ همه جای دنیا گرانی است. همه جای دنیا انفجار است. همه جای دنیا خرابکاری است. ایران را اگر مقایسه کنیم با ممالک دیگر، معلوم نیست که بیشتر از آنها این چیزها را داشته باشد. بنا بر این، ما چه گرفتاری داریم؟
شما با دل محکم- و دژ شما اسلام است، پشتوانه شما خدای تبارک و تعالی است، صاحب این مملکت امام زمان- سلام اللَّه علیه- است با دل محکم- مشغول کارتان بشوید و از هیچ یک از این مسائل نترسید.
البته باید اوضاع امنیتی هم با کمال دقت ملاحظه بشود؛ برای اینکه هر یک از شما موظفید که خودتان را حفظ کنید. وظیفه اسلامی است که خودتان را حفظ کنید و علاوه بر این، وظیفه حالا بیشتر است از سابق- از- حفظ خود آدم. و به مسائلی که مردم دارند رسیدگی کنید و کارها را ان شاء اللَّه، بر وفق مراد اسلام و خودتان انجام بدهید. و موفق و مؤید باشید، ان شاء اللَّه. و سلامت باشید، ان شاء اللَّه.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته
صحیفه امام، ج15، ص: 185-193
.
انتهای پیام /*