پرواز جان
گر بسوی کوچۀ دلدار راهی باز گردد
گر که بخت خفته ام با من دمی همساز گردد
گر نسیم صُبحگاهی رَه بکوی دوست یابد
گر دل افسرده با آن سرو قد همراز گردد
گر نِی از دَرد دل عُشّاق شرحی بازگوید
گر دل غمدیده با غمخواه هم آواز گردد
گر سُلیمان بر غم مور ضعیفی رحمت آرد
در بَر صاحبدلان والای و سَرافراز گردد
در هَوایش سر سپٰارم در قدومش جٰان بریزم
گر برویم در گشاید گر بنازی بازگردد
سایه افکن بر سَرم ای سَرو بُستان نکوئی
تا که جٰانم از جهٰان آمادۀ پرواز گردد
.
انتهای پیام /*