سخنرانی [در جمع علاقه مندان انقلاب اسلامی در کویت (پیروزی انقلاب)] 6 اسفند 57
سخنرانی [در جمع روحانیون سیستان و بلوچستان (ساختن ایران با اتحاد)] 6 اسفند 57
سخنرانی [در جمع فرماندهان ارتش و سپاه (سالگرد عملیات پیروزمند خیبر)] 6 اسفند 63
سخنرانی [در جمع روحانیون سیستان و بلوچستان (ساختن ایران با اتحاد)]
زمان: 6 اسفند 1357/ 27 ربیع الاول 1399
مکان: تهران، مدرسه علوی
موضوع: ساختن ایران با همدستی و اتحاد
حضار: روحانیون سیستان و بلوچستان
[بسم اللَّه الرحمن الرحیم ]
اختلافاتْ سم مهلک
امروز که ما بعد از اینکه این جنایتکار [شاه ] را بیرون کردیم، مبتلا هستیم به یک کشوری که همه چیزش درهم ریخته شده است، یعنی الآن نه ما اقتصاد صحیح داریم، نه فرهنگ صحیح داریم، نه ارتش صحیح داریم، همه چیزها درهم ریخته است، امروز روزی است که همه مسلمین مکلفند از طرف خدای تبارک و تعالی به اینکه همه با هم دست برادری به هم بدهند و این خرابه را آباد کنند. اختلافاتْ الآن سم قاتلی است که اگر چنانچه خدای نخواسته اختلاف پیدا بشود، باز برمی گردد به آن دوره جنایات به فرم دیگر. آنهایی که علاقه به اسلام دارند، آنهایی که علاقه به ملت اسلام دارند، آنهایی که علاقه به کشور دارند، اینها همه موظفند که در این زمان، که بالاتر و حساستر زمانهاست که بر ایران می گذرد، همه با هم برادر باشند، همه با هم رفیق باشند، و همه با هم دست به هم بدهند و این خرابه ای که اینها گذاشته اند و همه چیز ما را برده اند، این خرابه را از سر، همه مان با هم بنا کنیم.
اگر اختلافات بشود- خدای نخواسته- این گردنگیر همه ماست و همه پیش خدای تبارک و تعالی مقصر هستیم. این کلمه من است که به همه برادرهای همه اطراف ایران، از هر سنخی که هستند، من این سفارش را به همه دارم. و از خدای تبارک و تعالی توفیق همه شما را خواستارم.
[سخنان نماینده روحانیون بلوچستان: من از طرف تمام روحانیون بلوچستان و تمام طبقات مردم، از عشایر گرفته تا غیر عشایر، همبستگی خود را، وابستگی خود را، فداکاری خود را برای این نهضت اسلامی خدمت شما اعلام می کنم. ما مردم بلوچستان، همیشه عقب افتاده و عقب مانده بودیم و همیشه تحت فشار استعمارگرها بودیم، و هیچ کاری نشده. از لحاظ فرهنگ، از لحاظ بهداشت، از لحاظ کشاورزی، از هر حیث ما عقب هستیم. لهذا استدعای من از حضور حضرت آیت اللَّه این است که به بلوچستان توجه مخصوصی بشود. ما خیلی سعی کردیم، همچنان که در نجف اشرف با کلانتر خدمت شما رسیدم، عرض کردم که بنده و حاج آقای کفعمی خیلی سعی کردیم که هماهنگی و برادری اینجا برپا بشود. و ان شاء اللَّه هم اگر شما تحقیق بفرمایید، نخواهید شنید که آنجا، در بلوچستان، کوچکترین اختلافی بین برادران شیعه و سنی رخ داده باشد. نهایتِ اتحاد و اتفاق برقرار است. با اینکه اکثریت با سنّیهاست، صدی هشتاد- نود سنی هستند، ولی کوچکترین پرونده ای در هیچ جایی نیست که به نام مذهب در بین این دو فرقه اسلامی اختلافی افتاده باشد. در وقایع اخیر که یک کمی شلوغ شد، تقصیرِ استثمارگرها بود که اینها را می خواستند به جان یکدیگر بیندازند. ولی بنده و روحانیون و عشایر و قبایل سعی کردیم، نهایت جدیت را کردیم که نگذاریم استثمارگرها ما را استثمار بکنند و به جان یکدیگر بیندازند. و ما هم در این نهضت اسلامی با تمام مسلمانان تهران هماهنگ هستیم، شریک هستیم. این آرزوی دیرینه ما بوده که خداوند متعال یک روزی بیاورد که ما اسلام حقیقی و اسلام صحیح و اسلام صدر اسلام را ببینیم. حالا ما خیلی خوشوقتیم. این قدر خوشوقتیم که من پیرمرد 63 ساله هم احساس جوانی می کنم که قرآن پیاده می شود، اسلامِ صحیح پیاده می شود نه آن اسلامی که- بلاتشبیه- ما آخوندهای بیسواد درست کردیم. آن اسلامی که در صدر اسلام بوده و اسلام واقعی بوده، آن پیاده بشود. و ان شاء اللَّه پیاده خواهد شد. ما از شما خیلی شکرگزاریم. خدا شما را برای اسلام و مسلمین حفظ بکند. و همه روحانیت را توفیق بدهد که برای این نهضت تشریک مساعی بکنند و فداکاری بکنند.]
ان شاء اللَّه خداوند توفیق به شما بدهد. اینکه گفتید که برای شما هیچ کاری نکردند، برای هیچ کس هیچ کاری نکردند! فقط آن چیزی که کردند برای امریکا و دیگر اجانب کردند. شاه سابق که در آن کتاب نوشته است «مأموریت برای وطنم» من این را صحیح می دانم؛ «مأموریت» برای وطن داشت! برای اینکه وطن را بکلی نابود کند، اسلام را نابود کند، عشایر را نابود کند، همه طبقات را به نابودی بکشد، همه خزاین ما را ببرد، ما را دست نشانده غیر قرار بدهد، کشاورزی ما طوری بشود که ما در همه چیز محتاج به خارج باشیم. اینها همه جزء «مأموریت» او بود، و مأموریتش را هم انجام داد. لکن خدا خواست که رسوا بشود در عالم.
و ما البته از همه شما آقایان تقاضای این را داریم که در آن محالی که هستید همه با هم، شما و همه علمای آنجا با هم برادر [و] یک جهت باشید. و ان شاء اللَّه دولت عدل اسلامی که پیش آمد، همه مثل هم، همه برادروار، استفاده از مملکت خودتان می کنید. و مملکت مال خودتان است و خودتان اداره اش می کنید ان شاء اللَّه. خداوند شما را حفظ کند.
صحیفه امام، ج 6، ص: 223-225
سخنرانی [در جمع علاقه مندان انقلاب اسلامی در کویت (پیروزی انقلاب)]
زمان: 6 اسفند 1357/ 27 ربیع الاول 1399
مکان: تهران، مدرسه علوی
موضوع: پیروزی انقلاب با امدادهای غیبی
حضار: مُهری، سید عباس، همراه با دویست و هفتاد تن از علاقه مندان انقلاب اسلامی در کویت
اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
علت هجرت به عراق
من اول از آقایانی که زحمت کشیده اند و از کویت تشریف آورده اند اینجا برای تفقد از ملت ما و تفقد از من، تشکر می کنم. خداوند سعی همه شما را مشکور گرداند.
خدای تبارک و تعالی مقدراتی دارد که ما سرّ آن را نمی فهمیم مگر بعد از زمانها. بعد از آنکه به واسطه فشار دولت ایران و فشار محمد رضا شاه بر دولت عراق و محصور کردن آنها منزل ما را، و رفت و آمدهایی که بین ما و دولت عراق شد، گفتگوهایی شد و ما به آنها اخطار کردیم که یک مسئله شرعی است، یک وظیفه الهی است و من نمی توانم مسئله الهی و وظیفه شرعی را به قول شماها ترک کنم. من این کارهایی که در اینجا انجام می دهم، شما هم هر کاری دارید بکنید. آنها از ما تقاضا می کردند که چون ما تعهداتی با دولت ایران داریم و این کارهایی که شما و اصحاب شما می کنند مخالف آن تعهدات است، ما نمی توانیم تحمل کنیم. من جواب دادم من که تعهدی ندارم، شما تعهد دارید! من یک تکلیف شرعی دارم، عمل می کنم و به تعهد شما اعتنایی نمی کنم. هم در منابر خطابه می خوانم، و هم اعلامیه صادر می کنم، و هم نوار پر می کنم و می فرستم. این تکلیف من. شما هم هر تکلیفی دارید عمل کنید. بعد از رفت و آمدها، آنها [بعثیها] برادرهای من [را] که جزء رفقای نجف بودند، آنها را ترساندند. و به من رسید که گفتند که ما با خودش- مثلًا- کار نداریم لکن شماها را چه خواهیم کرد. من دیدم که خوب، ممکن است که یکوقتی گزندی به این دوستان من برسد، عازم حرکت شدم و آمدم به- البته تحت مراقبت دولت عراق- آمدم به سرحد کویت. و در سرحد کویت هم همان فشاری که در آنجا بر دولت عراق بود بر دولت کویت هم بود. و آنها حتی اجازه اینکه ما عبور کنیم از این طرف شهر به آن طرف شهر هم ندادند. و من گله ای از هیچ کس ندارم؛ چون آنها ملتزم بودند به واسطه قراردادهایشان عمل کنند. و من نه از دولت عراق نه از دولت کویت گلایه ای ندارم. لکن خدای تبارک و تعالی تقدیری فرموده بود و «ما غافل بودیم».
ما بنایمان بر این بود که از کویت بعد از دو- سه روزی که با آقایان ملاقات می کنیم برویم به سوریه، و آنجا یک اقامت طولانی بکنیم. لکن خداوند تقدیر کرده بود که باید راه، چیز دیگر باشد. و ما نمی دانستیم که این تقدیر به کجا منتهی می شود. از آنجا برگشتیم به بصره؛ و از آنجا هم به بغداد ما را بردند. و من ملاحظه کردم که ما اگر هر جا برویم از این دوَل اسلامی همین مطلب است. به همین جهت تصمیم گرفتیم- بدون هیچ فکر سابق- که ما می رویم به فرانسه. در عین حالی که مایل نبودم از دوَل اسلامی خارج بشوم لکن خداوند تقدیر کرده بود که مسائل در آنجا به طور وسیع در همه جای دنیا پخش بشود؛ و خبرنگارها از اطراف عالَم هجوم کردند که گاهی روزی چندین مصاحبه ها می شد؛ و خصوصاً از امریکا که مصاحبه هایی با آنها شد. و آنها از همان جا پخش کردند به سراسر امریکا و به بعض از بلاد دیگر. و ما هم مسائل ایران را در آنجا روشن کردیم، به طوری که بسیاری از ابهاماتی که به واسطه تبلیغات سوئی که از طرف اجانب شده بود در آنجا رفع شد.
محمد رضا از قراری که به من گفته اند سالی صد میلیون دلار برای تبلیغات گذاشته بود! و این تبلیغات دامنه دار در همه جا، در همه جای دنیا، بوده است بر ضد ملت و روحانیت. و اینها و بعد نفاق ... خود او و دار و دسته های او. و ما در این چند وقتی که در پاریس بودیم این مسائل را تقریباً حل کردیم؛ و این مصاحبات و نوشته ها و اینها مسائل را بر مملکتهای خارج، ملتهای خارج، روشن کرد. کم کم به واسطه همین مسائل و به واسطه قدرتی که خداوند بر ملت ایران عطا فرمود، با قدرت ایمان و وحدت کلمه قیام کردند. و تقریباً یک سال بعد از اینکه از 15 خرداد یک قتل عامهایی شد و آنچه شد، و ما به ترکیه و به عراق تبعید شدیم، تقریباً یک قدری غفلت حاصل شد؛ لکن عواملی پیدا شد که در یک سال- قبل از یک سال و نیم تقریباً- این عوامل باعث شد که ایران به حرکت آمد. و دنبال این حرکت بود که ما از عراق شروع کردیم؛ و بعد آمدیم و رفتیم فرانسه و از آنجا تعقیب کردیم. تمام مسائل که واقع شد ما مرهون منتِ- بعد از خدای تبارک و تعالی- این ملت ایران، و خصوصاً طبقه مستمندان، نه طبقه اشراف و اعیان و بالا دستها، ما مرهون آنها هستیم. آنهایی که زن و مرد، صغیر و کبیر، در هر وقت که اقتضا می کرد در خیابانها می ریختند و هیچ در مقابل مسلسلها ابا نداشتند؛ سینه ها را باز می کردند و می گفتند: بزن. باید بگویم که گوشت و خون غلبه کرد بر تانک و مسلسل. و این قدرت خدای تبارک و تعالی بود.
من وقتی که مطالعه از وضعیت ایران و گسترش این مسئله واحد، مطلب واحد که یک دولتِ اسلامیِ حق می خواهیم، وقتی که من از گسترش این در همه بلاد، از تهران تا آخرین مرز، مرزهای ایران در هر طرف، در هر ده، در هر قریه، من مطالعه این را می کردم، امیدوار شدم که مسأله یک مسئله الهی است نه یک مسئله بشری. بشر نمی تواند، با هر چه باشد، هر قدرت بیانی داشته باشد، نمی تواند این طور نفوذ بکند که از این بچه ای که تازه زبان باز کرده است تا آن پیرمردی که در مریضخانه خوابیده همه یک مطلب بگویند؛ همه فریاد بزنند در خیابانها، شب و روز فریاد بزنند، که ما استقلال و آزادی می خواهیم، رژیم سلطنتی نمی خواهیم و جمهوری اسلامی می خواهیم. من امیدوار شدم از این گسترش که این مسأله، مسئله الهی است و خدای تبارک و تعالی در این مسأله پشتیبان است و پیروز خواهیم شد.
این معنا را من از همان اوایلی که یک قدری انقلاب زیاد شد و مردم هوشیار و بیدار شدند خیلی امیدوار بر آن بودم. و بحمد اللَّه شد. لکن نباید کسی بگوید که من کردم. البته اشعاری که آقا خواندند از نظر شعری بسیار خوب بود، لکن باید عرض بکنم که من کوچکتر از اینم که این طور مطالب گفته بشود. این زاغه نشینها بودند که در خیابانها فریاد کردند و خون دادند و جوان دادند؛ و مادرهایی که چهار تا بچه داشتند سه تا بچه هایشان رفته بود، باز می گفتند که این هم اگر برود برای خداست. آن چیزی که برای من خیلی امیدوارکننده است این روح تعاون و روح انسانیت و روح اسلامیت است که در ملت ایران شکوفا شد. این تحولی که در انسانها پیدا شد، از تحولی که در این رژیم پیدا شد بالاتر است. یک روز بود که اگر یک پاسبان می آمد در بازار تهران، که بزرگترین بازار ایران است، و می گفت که «4 آبان» است و باید بازارها تعطیل بشوند یا بیرق بزنند، احدی به خودش اجازه نمی داد که مخالفت کند. در ذهنش وارد نمی شد که با پاسبان مگر می شود مخالفت کرد! خدای تبارک و تعالی در مدت کمی همچو متحول کرد این ارواح طیبه را، همچو پشت و رو کرد این نفوس قدسیه را، که در خیابانها راه افتادند و فریاد کردند «مرگ بر این سلطنت پهلوی»! جلوی مسلسلها، جلو تانکها می پریدند روی تانکها و همان جا شعار می دادند. این تحول یک معجزه واضحی است که در یک مدت کوتاهی برای یک ملت، در همه اقشار، این تحول پیدا شد.
هر جای این مملکت وقتی که می رفتی مردم مقابل قوای انتظامیه ای که مأمور بودند بِکُشند مردم را و درو کنند مردم را، ابداً اعتنا نمی کردند و شعارهای خودشان را، شعارهای اسلامی خودشان را می دادند.
این تحول روحی اعجاب آور است. این تحول روحی باعث شد که این پیروزی از برای ملت ما حاصل شد. دعا کنید که خداوند این تحول را در همه ملتهای اسلام و مستضعفین پیش بیاورد، و خدای تبارک و تعالی مقدر فرماید که همه متحول بشویم. این تحول روحی و این انقلاب اسلامی تحفه ای است که خدای تبارک و تعالی از عالم بالا برای ملت ما به هدیه فرستاد و ما باید شکر خدای تبارک و تعالی را بکنیم؛ و از عهده شکر بر نمی آییم. من باید شکر این نعمت را و شکر این رحمت را و شکر این محنتها را که ملت ایران کشیدند، شکر اینها را بکنم؛ و من از عهده برنمی آیم. آنها بودند که همه کارها را انجام دادند، و خدا بود که اینها را مؤید کرد. و قدرت خدا و قدرت ایمان ملت که در این اواخر شکوفایی پیدا کرد، این قدرت بود که با دست خدا یک سلطنت 2500 ساله را از ریشه کند؛ در صورتی که پشت سر او امریکا ایستاده بود، شوروی هم سِرّاً بود، و چین هم بود، انگلستان هم بود؛ تمام ابرقدرتها پشت سر او ایستاده بودند. و آن هم دارای همه سلاحهای مدرن بود و ملت ما دست خالی بود؛ تفنگ هم نداشت، هیچ نداشت! لکن قدرت ایمان بود، قدرت خدا بود. این تعجب ندارد که خدای تبارک و تعالی مقدر بفرماید یک ملتی که هیچ ندارد، هیچ سلاح ندارد، همین سلاح ایمان دارد، بر همه قدرتها غلبه بکند.
اینها کم کم عقب نشستند. ما در پاریس که بودیم، رفت و آمدهای زیاد، مخفی و بعضی وقتها آشکار بود برای اینکه ما را وادار کنند که دست برداریم. می گفتند هر چه می خواهید می دهیم، هر کاری بخواهید می کنیم. خود شاه- شاه سابق- به وسایل پیغام داد که من مملکت را تسلیم شما می کنم، و من همین شاهی باشم در صورت، و همه کارها در دست شما باشد. و من به او اعتنا نکردم. و این قدرت الهی بود که ما را کمک می کرد. رفت و باز تتمه قدرت باقی مانده بود. اینها باز کوشش کردند حتی به وسیله جمهوری فرانسه- رئیس جمهور فرانسه- به من پیغام دادند که شما حالا زود است بیایید، به طور دلسوزی مثلًا! از طرف امریکا پیشنهاد کردند که حالا شما چند وقتی بایستی بمانید؛ حالا زودرس است رفتن شما! از طرف ایران باز همین معنا را گفتند؛ بعض افرادی که از همین طوایف بودند باز همین پیشنهاد را می کردند. و همین پیشنهاد اسباب این شد که من قصد کردم بیایم، هر چی می خواهد بشود بشود! من فهمیدم که این مسأله یک مطلبی است. آنها می خواهند من را آنجا نگه دارند، و از اینجا توطئه ها را تقویت کنند به طوری که دیگر هیچ نتوانیم کاری کنیم. من اعلام کردم که خواهم رفت. آنها بستند فرودگاهها را. همه فرودگاهها را بستند. ما صبر کردیم گفتیم که وقتی فرودگاه باز شد می رویم؛ باز بستند. باز گفتیم وقتی باز شد می رویم. آنها دیدند که خوب، بالاخره نمی شود تا آخر بسته باشد؛ ارعاب کردند. از این کارها. ما آمدیم. و وقتی که وارد شدیم- البته مرهون عواطف ملت ایران هستیم که از همه اطراف و اکناف آمده بودند و البته ... بسیاری هم رفته بودند. به واسطه اینکه ... لکن خود مردم تهران بودند. اینجا باز مبتلا شدیم به یک حرفهایی که بین ما و دولت که آمدیم ... ما اعتنایی نکردیم به حرفهایشان و نخست وزیری خودمان تعیین کردیم، گفتیم که ما به واسطه ولایت شرعیه و به واسطه اینکه ملت به ما رأی داده است، ما شما را نخست وزیر می کنیم. دولت گفت که ما این نخست وزیر را توقیف می کنیم. [گفتیم ] خوب بکنید، یکی دیگر می آید! بعد باز ارعابهایی، چیزهایی شروع شد. ما امر کردیم که وزرا [را] به وزارتخانه ها راه ندهند و اتْباع وزارتخانه ها هم این را قبول کردند و راه نمی دادند. حتی تعبیر رئیس دولت این بود که تا این به طور شوخی، این نخست وزیری به طور شوخی است، ما کاری نداریم. اول گفته بود توقیف می کنیم؛ حالا یک خرده عقبتر رفت و گفت تا شوخی است ما حرفی نداریم، لکن اگر جدی بشود چه خواهیم کرد ما کم کم گفتیم جدی بشود! امر منتهی شد به اینکه آن آدمی که می گفت که توقیف می کنیم و چه خواهیم کرد به واسطه خوی بیابانی که داشت. این خوی بیابانی بود که در شاپور بختیار بود و من هم این خوی بیابانی را می دانستم، که ما با اینها دیری است که سوابق داریم امر منتهی شد به اینکه ایشان جنایاتی کرد، کشتاری کرد. امر به کشتاری کرد به حَسَب اقرار خودش که در روزنامه ها منعکس می شد، که با امر من است و ارتش کاری انجام نمی دهد الّا به امر من.
بعد او [شاه ] فرار کرد و ما اعلام می کنیم که ملت ایران و همه ملتها که در خارج هستند، که این جانی را به ما تحویل بدهند. [هر کس ] هر جا پیدا کرد این جانی را به ما تحویل بدهد. و این را اعلام خواهیم کرد. و همین هم اعلام است. و دوستان ما که در خارج ایران هستند، به آنها هم همین سفارش را می کنیم که او را هر جا پیدا کردند بگیرند و به ما اطلاع بدهند؛ تا ما بخواهیم از آن دولتی که آنجاست. و مطلب به آنجا رسید که آن آدمی که آن قدرت عظیم را داشت- ما با دست خالی و آنها با همه چیز، با پشتیبانی دولتهای ابرقدرت، ما با دست خالی لکن پشتیبانی خدای تبارک و تعالی بود- وضع این آدم به آنجا رسید که الآن هیچ یک از ممالک دنیا قبولش نمی کنند! الآن همان جایی که هست، همان رفیق شفیق خودش، که ملک حسن باشد، همین دیشب یا پریشب در روزنامه دیدم که او گفته ما او را به عنوان شاهی قبول نداریم! و دولتهای دیگر هم گفتند ما او را نمی پذیریم. اخیراً مثل اینکه امریکا گفته است می پذیریم. بپذیرند یا نپذیرند، ما او را خواهیم آورد و خزاینی که در خارج دارد. و نمی دانید آقا چه چیزهایی اینها چپاول کردند از ما و رفتند.
الآن مملکتی که در دست ماست مملکتی است که از هم ریخته است. همه چیزش را اینها خراب کردند و رفتند. این نفت که باید به نفع ملت صرف بشود، این نفت را با اسم اینکه ما اسلحه می دهیم بردند و اسلحه ای که دادند اسلحه ای بود که برای خود امریکا و پایگاه درست کردن برای آنها در مملکت ما بود، نه اینکه اسلحه مال ماست. ما نمی توانیم [استفاده ] کنیم این اسلحه ها را. این مال خود امریکاست در اینجا. به عنوان اینکه پول نفت را ما داریم به این اسلحه می دهیم، اینجا پایگاه درست کردند که در مقابل شوروی اگر یکوقت جنگی شد پایگاه داشته باشد. این طور خیانتها اینها کردند. شاید اکثریت ملت این مطلب را نداند، خیال کند که نه اسلحه دادند. منتها اسلحه به درد ما نمی خورد. البته آن هم خیانت بود که نفت را بدهند اسلحه بخرند- اسلحه ای که به درد ما نمی خورد ... لکن مسأله این بود که هم عوض را آنها بردند هم معوض را! هر دو توی جیب آنها بود. آنکه باید در اینجا اگر بخواهد پایگاه درست کند و بر خلاف همه موازین دنیا بخواهد پایگاه درست کند باید میلیونها، بیلیونها دلار به ما بدهد تا اجازه بدهیم که در اینجا یک پایگاه درست کند، او نفت ما را برد و پایگاه درست کرد! خیانتهای اینها این طور بود. ما نمی توانیم خیانتهای اینها را بشمریم. خدای تبارک و تعالی احاطه دارد. و بعدها هم کم کم اشخاصی که مطلع بر این مسائل هستند، و بر همه مسائل هم مطلع نیستند، بعدها هم کم کم کشف خواهد شد. در هر صورت تا اینجا رسیده است. و الآن پریشانی زیادی در این مملکت به واسطه خیانتهایی که اینها کردند هست. ارتش ما را غیر ملی و متکی بر غیر تربیت کردند. اقتصاد ما را بکلی شکست دادند. و ما الآن در همه چیز محتاج [یم ] به اینکه از خارج بیاوریم. در صورتی که مملکت ما اگر یک استانش درست کشت می شد، برای همه ما کفایت می کرد. ما صادرکننده بودیم، و امروز همه چیزها را احتیاج به خارج داریم. دامداری ما را از بین بردند. مراتع ما را، مراتع بسیار غنی ما را- که وقتی آمده بودند از طرف ملکه انگلستان، این طور که نقل کردند، برای مطالعه آن مراتعی که بنا بود به او بدهد، گفته بودند غنی ترین مراتع دنیاست برای دامداری- این را دادند به دیگران. مراتع ما را «ملی» کردند یعنی از دست ملت گرفتند و دادند به اجانب! جنگلهای ما را «ملی» کردند و آنها را دادند به اجانب. اگر کسی بخواهد آن جنایات و خیاناتی که این سلسله کردند، و خصوصاً این دومی [محمد رضا شاه ]، این جنایات و خیاناتی که این شخص بر ملت ما کرد بخواهد بنویسد و بگوید، طولانی خواهد بود. و من امیدوارم که مطلعین، آنهایی که اطلاع بر این مسائل دارند، و کسی نداریم که به همه مسائل مطلع باشد، آن مقداری که مطلع هستند، امیدوارم که بنویسند و بگویند تا دنیا بداند ما چه ابتلایی داشتیم. و الحمد للَّه امروز دست آنها و دست اربابهایشان کوتاه شده است، و امیدها [یشان ] هم باید بریده شود. نباید خیال کنند که اگر چنانچه یک قدری سستی پیدا شد، ما باز خواهیم آمد. خیر در ایران دیگر سستی پیدا نمی شود. ملت ما بیدار است و هوشیار است، و هوشیار شد. بچه های کوچک ما هم الآن بیدار شده اند. و یک همچو ملتی را اگر چنانچه اتکا به خدا بکند، کسی نمی تواند شکست بدهد؛ چنانچه نتوانستند.
و من از ملت خودم و از همه شما و از همه ملتهای مُسْلم می خواهم که اتکال به خدا بکنید؛ در همه کارها اتکال به خدا بکنید. قدرتها در مقابل قدرت خدا هیچ است، قوه ها در مقابل قوه الهی نابود است. اتکال به خدا بکنید، غلبه به هر چیز می کنید. پیغمبر اسلام با آنکه یک نفر بود در مقابل همه دشمنها، با اتکال به خدا غلبه کرد بر همه. و وقتی وارد مکه شد- مکه ای که او را آن قدر زجر داده بودند- وارد مکه شد، پیروزمندانه با فتح، با نصر وارد شد و دنیا را روشن کرد. نهضت رسول اکرم نهضت انسانی بود، نهضت الهی بود؛ مثل قدرتهای دیگر نبود که شیطانی است [و] برای منافع شخصی یا برای دولتداری قیام کردند و آدمکشی می کنند. خیر، یک قدرت الهی دنبال این بود. تعلیمات الهی بود که ملتهایی که به سنگ پرستی و بت پرستی و آتش پرستی و بدتر از اینها مبتلا بودند، اینها را ... موحد کرد، و نور توحید و پرچم توحید را بر همه ممالک اسلام سایه افکن کرد. برای اینکه اتکالش به خدا بود، جبرئیل امین پشت سرش بود. شما هم اتکال به خدا کنید تا جبرئیل امین پشت سر شما با شما همراه باشد، فرشتگان با شما همراه باشند. من امیدوارم که همه ملتهای اسلام که به واسطه تبلیغاتی که، فعالیتهایی که از اجانب شد و اینها را از هم متفرق کردند و مقابل هم قرار دادند، بیدار بشوند و همه با هم بشوند. یک دولت بزرگ اسلامی، یک دولت زیر پرچم «لا إله إلا اللَّه» تشکیل بدهند و این دولت بر همه دنیا غلبه بکند. خداوند همه شما را تأیید کند. موفق باشید؛ مؤید باشید.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه
صحیفه امام، ج 6، ص: 226-234
سخنرانی [در جمع فرماندهان ارتش و سپاه (سالگرد عملیات پیروزمند خیبر)]
زمان: صبح 6 اسفند 1363/ 4 جمادی الثانی 1405
مکان: تهران، حسینیه جماران
موضوع: تجلیل و تقدیر از فداکاریهای رزمندگان اسلام
مناسبت: سالگرد عملیات پیروزمند خیبر
حضار: محلاتی، فضل اللَّه (نماینده امام در سپاه پاسداران)، رضایی، محسن (فرمانده سپاه پاسداران)، صیاد شیرازی، علی (فرمانده نیروی زمینی ارتش)، فرماندهان ارتش و سپاه در جبهه، پرسنل ارتش و اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
پیروزی در گرو یاری خداوند
اول این مطلب را به شما بگویم که وقتی شماها را می بینم خوشحال می شوم. شما چهره هایی هستید که آبرو به اسلام و کشور دادید. با اطمینان قلب حرکت کنید و مطمئن باشید که مرکز قدرت که خدای تعالی است نسبت به شما عنایت دارد. قدرتهای دیگر پوشالی هستند، قدرت خداست که باقی است، و خداست که وعده کرده است اگر نصرت دهید او را، او شما را پیروز می کند و شکی نیست که اکنون شما حق تعالی و کشور اسلامی و اسلام را نصرت می کنید. و آن روزی که انقلاب شروع شد ما هیچ نداشتیم، پیروزی ما با دست خالی به دست آمد و بحمد اللَّه تا بدین جا رسیده ایم که امروز مورد توجه تمام قدرتهای بزرگ هستیم، و تمام قدرت ها در این فکرند که با این انقلاب چگونه برخورد کنند. مطمئن باشید از قدرت ها کاری ساخته نیست، هیچ نگرانی به خودتان راه ندهید. شما جنود خدا هستید و پیروزید. آنهایی که در ابتدا، حرکت خودشان را شروع کردند، با طمأنینه قلبی شروع کردند و از هیچ نترسیدند. قدرتهای بزرگ از آن جهتی که در شما هست که آن ایمان به خداست، خبر ندارند، لذا دائم می گویند: «ما دارای موشک هستیم». آنها دارای موشک هستند ولی ایمان ندارند. شما ایمان دارید، قلبهایتان با مبدأ نور و قدرت پیوند خورده است، پیوندی ناگسستنی، اما آنها این را نمی فهمند. شما مورد نظر امام زمان هستید، و از آنجا که ایمان و قدرت و امام زمان را دارید، همه چیز دارید. پشتوانه شما الهی است، باید این پشتوانه را حفظ کنید، و وقتی ما چنین تکیه گاهی داریم، از هیچ چیز نمی ترسیم.
الآن جمهوری اسلامی؛ یعنی اسلام، و این امانتی است بزرگ که باید از آن حفاظت کنید. مطمئن باشید که پیروزید و مورد توجه حق تعالی. پیروزی آن است که مورد توجه حق تعالی باشید، نه این که کشوری را بگیرید. اسلام در دست ما امانت است و ما موظفیم تا این امانت را حفظ کنیم. امروز شما در عبادت هستید، مراکز شما عبادت است و همان طور که اشخاص حول کعبه می گردند و عبادت می کنند، شما هم در سنگرهایتان عبادت می کنید. و ما دفاع از حق تعالی و اسلام می کنیم و حق تعالی و اسلام شکست خوردنی نیست. من هر شب به شما دعا می کنم. ان شاء اللَّه موفق باشید. خداوند شما را در کنف حمایت خودش حفظ کند و توفیق دهد تا به مردم خدمت کنید. سرافراز باشید ان شاء اللَّه.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه
صحیفه امام، ج 19، ص: 172-173
.
انتهای پیام /*