فرازی از وصیتنامه سیاسی - الهی امام خمینی (س)

ه ـ از جمله نقشه ها که مع الأسف تأثیر بزرگی در‏‎ ‎‏کشورها و کشور عزیزمان گذاشت و آثار آن باز تا حد‏‎ ‎‏زیادی به جا مانده، بیگانه نمودن کشورهای استعمار زده از‏‎ ‎‏خویش، و غربزده و شرقزده نمودن آنان است به طوریکه‏‎ ‎‏خود را و فرهنگ و قدرت خود را به هیچ گرفتند و غرب و‏‎ ‎‏شرق، دو قطب قدرتمند را نژاد برتر و فرهنگ آنان را‏‎ ‎‏والاتر و آن دو قدرت را قبله گاه عالم دانستند و وابستگی به‏‎ ‎‏یکی از دو قطب را از فرائض غیرقابل اجتناب معرفی‏‎ ‎‏نمودند! و قصه این امر غم انگیز، طولانی و ضربه هایی که از‏‎ ‎‏آن خورده و اکنون نیز می خوریم کشنده و کوبنده است.‏

‏‏     و غم انگیزتر اینکه آنان ملتهای ستمدیده زیر سلطه را‏‎ ‎‏در همه چیز عقب نگه داشته و کشورهایی مصرفی بار‏‎ ‎‏آوردند و به قدری ما را از پیشرفتهای خود و قدرتهای‏‎ ‎‏شیطانی شان ترسانده اند که جرأت دست زدن به هیچ‏‎ ‎‏ابتکاری نداریم و همه چیز خود را تسلیم آنان کرده و‏‎ ‎‏سرنوشت خود و کشورهای خود را به دست آنان سپرده و‏‎ ‎‏چشم و گوش بسته مطیع فرمان هستیم. و این پوچی و تهی‏‎ ‎‏مغزی مصنوعی موجب شده که در هیچ امری به فکر و‏‎ ‎‏دانش خود اتکا نکنیم و کورکورانه از شرق و غرب تقلید‏ نماییم بلکه از فرهنگ و ادب و صنعت و ابتکار اگر‏‎ ‎‏داشتیم، نویسندگان و گویندگان غرب و شرقزده بی فرهنگ،‏‎ ‎‏آنها را به باد انتقاد و مسخره گرفته و فکر و قدرت بومی ما‏‎ ‎‏را سرکوب و مأیوس نموده و می نمایند و رسوم و آداب‏‎ ‎‏اجنبی را هر چند مبتذل و مفتضح باشد با عمل و گفتار و‏‎ ‎‏نوشتار ترویج کرده و با مداحی و ثناجویی آنها را به خورد‏‎ ‎‏ملتها داده و می دهند. فی المثل، اگر در کتاب یا نوشته یا‏‎ ‎‏گفتاری چند واژه فرنگی باشد، بدون توجه به محتوای آن‏‎ ‎‏با اعجاب پذیرفته، و گوینده و نویسنده آن را دانشمند و‏‎ ‎‏روشنفکر به حساب می آورند. و از گهواره تا قبر به هرچه‏‎ ‎‏بنگریم اگر با واژه غربی و شرقی اسم گذاری شود مرغوب و‏‎ ‎‏مورد توجه و از مظاهر تمدن و پیشرفتگی محسوب، و اگر‏‎ ‎‏واژه های بومی خودی به کار رود مطرود و کهنه و واپسزده‏‎ ‎‏خواهد بود. کودکان ما اگر نام غربی داشته باشند مفتخر؛ و‏‎ ‎‏اگر نام خودی دارند سر به زیر و عقب افتاده اند. خیابانها،‏‎ ‎‏کوچه ها، مغازه ها، شرکتها، داروخانه ها، کتابخانه ها،‏‎ ‎‏پارچه ها، و دیگر متاعها، هرچند در داخل تهیه شده باید‏‎ ‎‏نام خارجی داشته باشد تا مردم از آن راضی و به آن اقبال‏‎ ‎‏کنند. فرنگی مآبی از سر تا پا و در تمام نشست و برخاستها‏‎ ‎‏و در معاشرتها و تمام شئون زندگی موجب افتخار و‏‎ ‎‏سربلندی و تمدن و پیشرفت، و در مقابل، آداب و رسوم‏ خودی، کهنه پرستی و عقب افتادگی است. در هر مرض و‏‎ ‎‏کسالتی ولو جزئی و قابل علاج در داخل، باید به خارج‏‎ ‎‏رفت و دکترها و اطبای دانشمند خود را محکوم و مأیوس‏‎ ‎‏کرد. رفتن به انگلستان و فرانسه و امریکا و مسکو افتخاری‏‎ ‎‏پر ارزش و رفتن به حج و سایر اماکن متبرکه کهنه پرستی و‏‎ ‎‏عقب ماندگی است. بی اعتنایی به آنچه مربوط به مذهب و‏‎ ‎‏معنویات است از نشانه های روشنفکری و تمدن، و در‏‎ ‎‏مقابل، تعهد به این امور نشانه عقب ماندگی و کهنه پرستی‏‎ ‎‏است. ‏