پول ندارم ،قرضش را بدهد

در عراق وقتی مسأله ازدواج من پیش آمد ،وضع مالیم خوب نبود و ارتباطم با ایران به درستی برقرار نبود.در این مورد به آقای رضوانی گفتم:((اگر می توانید از امام برای من پانصد دینار(معادل ده هزار تومان)قرض بگیرد.))ایشان مطلب را به آقا رساند امام گفتند:((پانصد دینار دو ماهه به او قرض بدهید و سر ماه پول را از او بگیرید.))من پول را گرفتم و مقدمات ازدواج را فراهم کردم.نزدیک دو ماه شده بود که آقای رضوانی پیام آورد که آقا می گویند:((به فلانی بگو که دو ماهش دارد تمام می شود پول ندارم ،باید قرضش را بدهد.))واقعاً برای ما عجیب بود که اگر هرکس دیگر به جای امام بود و شخصی مثل ما آن کارها را برایش انجام داده بود ،او هرچه هم که بود ،خیلی کارها برایش انجام می داد ،اما امام می خواستند هم اخلاص ما حفظ شود و هم اخلاص خودشان ،لذا من سر دو ماه ناچار شدم قرض امام را پس بدهم.* 


--------------------------------------------------------------------------------
*به نقل از:حجة الاسلام والمسلمین محمدرضا ناصری-پابه پای آفتاب-جلد4-صفحه264.