در تمام این هفت سال آنچه در دوران شاگردی امام به یاد دارم این است که در تمام طول درس امام دو زانو می نشستند و ادب خاصی داشتند.در کوچه و خیابان هم در عین اینکه وقار و متانت خاصی داشتند متواضع جلوه می کردند.امام در احترام نسبت به بزرگان از علما و فقها،تکریم خاصی داشتند و آنان را با عظمت یاد می کردند و اگر می خواستند سخنان بزرگان فقه و اصول و فلسفه را رد کنند با احترام رد می کردند.این جور نبودند که همین طور یک جمله ای بگویند که مثلا ایشان نفهمیده!یا ایشان توجه نکرده است.*
--------------------------------------------------------------------------------
*به نقل از:آیت الله محمد امامی کاشانی -ندا،شماره1
.
انتهای پیام /*