اکنون موقع نماز است

از ژاندارمری که کنار جاده نگهبانی می کرد پرسیدم:((منزل آیت الله خمینی کجاست؟ ژاندارم ،خانه ای کوچک و محقر را در آن طرف جاده به من نشان داده و گفت:((منزل آیت الله آنجاست.))از مشاهده آن خانه تعجب کردم چون من انتظار نداشتم که مردی چون آیت الله خمینی پیشوای مذهب شیعه در آن خانه محقر زندگی کند.ژاندارم ازمن نپرسید که کی هستم و برای چه نشانی خانه آیت الله خمینی را از او گرفته ام ،ولی من خود را معرفی کردم و گفتم خبرنگار مجله هفتگی((پاری مچ ))هستم و آمده ام که آیت الله خمینی را ببینم و با او مصاحبه کنم.ژاندارم گفت:((به خاطر داشته باشید که قبل از ورود به اتاق کفشها را بکنید.))بعد از کندن کفش وارد اتاقی شدم که عریان بود و تا آن روز اتاقی آن چنان عریان جز در ساختمانهای تازه ساز که هنوز کسی در آن سکونت نکرده ندیده بودم ،یگانه مبل اتاق را یک قطعه فرش تشکیل می داد که بر کف آن گسترده بودند و غیر از آن هیچ چیز در آنجا به نظر نمی رسید آن اتاق با یک لامپ بدون حباب که در انتهای یک سیم از سقف آویزان شده بود روشن می شد.من خودم را معرفی کردم و کارت خبرنگاریم را نشان دادم و گفتم که آمده ام با امام مصاحبه کنم.مردی مؤدب و ریشو مرا به نویسنده کتابی معرفی کرد که شرح زندگی امام را نوشته بود ،اما من اظهار بی صبری می کردم و گفتم :((به اینجا آمده ام که آیت الله را ببینم چرا به او اطلاع نمی دهید که برای دیدارش آمده ام ؟))گفتند برای این که اکنون موقع نماز است و آیت الله برای نماز خواهند رفت و شما او خواهید دید.* 


--------------------------------------------------------------------------------
*به نقل از:خبرنگار مجله پاری مارچ فرانسه -مرزداران -شماره 53