تمام چهره شان خیس بود

امام حتی در بیمارستان نیز عبادات خاص خود را ترک نگفتند ،بلکه با شور و حال بیشتری به عبادت می پرداختند.یکی از نزدیکان امام نقل میکرد:زمانی به اذان صبح باقی بود که وارد اتاق امام در بیمارستان شدم.ایشان را در حالت عجیبی یافتم.امام آنقدر گریه کرده بودند که تمامی چهره منورشان خیس شده بود و هنوز اشکهای مبارکشان بر گونه ها جاری بود.امام چنان با خدای خود راز و نیاز می کردند که من تحت تأثیر قرار گرفتم وقتی متوجه من شدند با حوله ای که بر شانه داشتند صورت مبارکشان را خشک کردند.* 


--------------------------------------------------------------------------------
*به نقل از:دکتر پور مقدس-پاسدار اسلام-شماره 96.