مادرم نقل می کرد روزی امام کنار باغچه قدم می زدند ،در باغچه گلهای زیادی بود.خدمت ایشان که رفتم.آقا به من گفتند: ((این گل چند روزه است؟)) گفتم نمی دانم.فرمودند: ((این گل سه روزه است.)) گلهای دیگر را هم نشان داده و گفتند که هر کدام چه موقعی باز شده اند و چند روزه هستند.بعد گلها را نامگذاری کردند.به گلی که تازه غنچه کرده بود اشاره کرده و گفتند: ((این علی است آن یکی حسن و آن یکی یاسر است.آن گل تویی و آن یکی احمد .)) بعد به گل پژمرده ای اشاره کرده و گفتند: ((این هم منم.)) این گونه برخوردها نشانگر روح لطیف امام بود که در اشعار عرفانیشان هم آشکار است.*
--------------------------------------------------------------------------------
*به نقل از:حجة الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی_حماسه مقاومت_جلد2
.
انتهای پیام /*