نیم غمزه
پــــروانــــــــه وار بر در میخانــه، پر زدم
در بستــه بــــود با دل دیـــــوانــــه در زدم
خــــــوابم ربود، آن بت دلدار تــا به صبح
چـــــون مرغ حق، ز عشق ندا تا سحر زدم
کد : 871
|
تاریخ : 18 فروردين 1399
پــــروانــــــــه وار بر در میخانــه، پر زدم
در بستــه بــــود با دل دیـــــوانــــه در زدم
خــــــوابم ربود، آن بت دلدار تــا به صبح
چـــــون مـرغ حق، ز عشق ندا تا سحر زدم
دیــــدار یـــــار گر چه میسر نمـی شود
مـــن در هــــوای او، به همـــه بام و بر زدم
در هــــر چه بنگــری، رخ او جلوه گــر بُوَد
لـــــوح رُخش به هــــر در و هـــر رهگذر زدم
در حــــال مستی، از غم آن یار دلفـریب
گاهی به سینه، گاه به رُخ، گـه به سر زدم
جـــان عزیـــــز من، بت من چهره باز کرد
طعنــــه به روی شمس و بــه روی قمر زدم
یارم به نیم غمزه چنان جان من بسوخت
کــــآتش به ملک خـــاور و هــــم، بــاختر زدم
انتهای پیام /*