مذهب رندان

آنکه دل بگسلد از هر دو جهان، درویش است
آنکـــــه بگــــذشت ز پیـــدا و نهان، درویش است

خـــــــــرقه و خانقه از مذهب رندان دور است
آنکــــه دوری کند از ایــــــن و از آن، درویش است

نیست درویش کــــــــــــه دارد کُلــه درویشی
آنکـــــه نادیـــده کلاه و سر و جـان، درویش است

حلقــــــه ذکـــــــــر میارای کــه ذاکر، یار است
آنکــــــه ذاکـــــر بشناسد به عیان، درویش است

هـــــر که در جمع کسان دعوی درویشی کرد
بـــــه حقیقت، نــــه که با ورد زبان، درویش است

صــــــوفی‏ای کو به هوای دل خود شد درویش
بنـــده همت خویش است، چسان درویش است؟