کعبه مقصود

هـــر جا که شدم، از تو ندایی نشنیدم
جـــز از بت و بتخــــانه، اثـــر هیچ ندیدم

آفـــــاق پر از غلغله است از تو و هرگز
بــــا گــــوش کر خود به صدایی نرسیدم

کد : 842 | تاریخ : 26 دی 1399

هـــر جا که شدم، از تو ندایی نشنیدم
جـــز از بت و بتخــــانه، اثـــر هیچ ندیدم

آفـــــاق پر از غلغله است از تو و هرگز
بــــا گــــوش کر خود به صدایی نرسیدم

دنیـــا همه دریای حیات و من مسکین
یـک قطره از این موج خروشان، نچشیدم

رفتند حــــریفان به سوی کعبه مقصود
بــا محملــــی از نور و به گردش نرسیدم

این خــــرقه پوسیده، رها کرده و رفتند
مـــن شـاد به این پوسته در خرقه خزیدم

صاحبدل آشفته گذشت از پل و من باز
دنبـــال خســــان پشت به پل کرده دویدم

مرغان همه بشکسته قفس را و پریدند
مــن در قفس افتــــاده، به خــود تار تنیدم

یــا رب! شود آن روز که در جمع حریفان
بینم کـــه از این لانــــه گندیــــــده پریدم؟

انتهای پیام /*

کعبه مقصود

هـــر جا که شدم، از تو ندایی نشنیدم جـــز از بت و بتخــــانه، اثـــر هیچ ندیدم آفـــــاق پر از غلغله است از تو و هرگز بــــا گــــوش کر خود به صدایی نرسیدم

هـــر جا که شدم، از تو ندایی نشنیدم
جـــز از بت و بتخــــانه، اثـــر هیچ ندیدم

آفـــــاق پر از غلغله است از تو و هرگز
بــــا گــــوش کر خود به صدایی نرسیدم